Η ιδέα της Θεότητας

Πηγή : Θεοσοφία 

 

Η φωτογραφία δημοσιεύθηκε στους "Times" από τη NASA και παρουσιάζει "Το Χέρι του Θεού", ένα σύνολο στροβιλιζόμενων αστεριών. 

(Άρθρο του Τζέφρεϊ Φάρδινγκ)

Η ιδέα της Θεότητας μπορεί να θεωρηθεί ως η πρώτιστη ευεργετική δυνατότητα της Θεοσοφίας. Μέσω αυτής ο άνθρωπος , ως προς την εσωτερική του ουσία, θεωρείται θεϊκός με μια αδιάσπαστη σχέση προς τον Κόσμο. Δεν υπάρχει μέσα σε αυτόν μόνο, υπάρχει από αυτόν. Χαρακτηριστικό δείγμα αυτού αποτελεί η θεοσοφική σύσταση του ανθρώπου σύμφωνα με την οποία όλες οι αρχές του αντικατοπτρίζουν τα κοσμικά επίπεδα της ύπαρξης. Ο Κόσμος λειτουργεί σε ποικίλα επίπεδα, από το φυσικό μέχρι το ανώτατο πνευματικό.
Η συνολική παγκόσμια πορεία είναι έκφραση Μίας Ζωής. Είναι ο ζωογόνος δυναμισμός που βρίσκεται πίσω από κάθε δραστηριότητα. Είναι αυτή η ζωή που εκδηλώνεται ως εσωτερική ενέργεια. Είναι η ευρεία ενεργειακή δύναμη που συντηρεί τη διατεταγμένη πορεία από την αρχή μιας περιόδου δραστηριότητας, δηλαδή από τη γέννηση του Σύμπαντος (μανβαντάρα) μέχρι το τέλος, όταν δηλαδή η ισχυρή διαδικασία καταλαγιάζει (πραλάγια) αποκομίζοντας τους καρπούς της μακρόχρονης περιόδου δραστηριότητάς της. Αυτοί οι καρποί είναι η αθροισμένη εμπειρία αμέτρητων μυριάδων ζωών που έχουν έλθει και παρέλθει με τη σειρά τους κατά τη διάρκεια ολόκληρης αυτής της ισχυρής διαδικασίας. Τα πάντα συγκεντρώνονται και αποθηκεύονται ως παγκόσμια μνήμη.

Η Θεότητα είναι η ίδια η ουσία της ύπαρξης κάθε ανθρώπου. Η επίδραση αυτής της ιδέας μπορεί, αρχικά, να είναι προσωρινή και σπασμωδική αλλά επαυξάνεται καθώς και η πνευματική φύση εμπλουτίζεται με τις εμπειρίες του στη μακρά σειρά των προσωπικών ζωών. Σιγά-σιγά αποκτά μικρότερη ή μεγαλύτερη συνείδηση της εσώτερης θείας φύσης του που εκδηλώνεται σαν εμπνευσμένο κίνητρο των πράξεων του. Νοιώθει την καθοδήγηση της συνείδησης.
Σχετικά με την ιδέα της Θεότητας στη δημιουργία και τη διακυβέρνηση του σύμπαντος υπάρχει μια περικοπή στη "Μυστική Διδασκαλία": "Παραδέχεται (η Μυστική Διδασκαλία) έναν Λόγο ή έναν συλλογικό 'Πλάστη' του Σύμπαντος, έναν δημιουργό -υπό την έννοια που υποδηλώνεται όταν μιλάει κανείς για έναν 'Αρχιτέκτονα' ως το 'Δημιουργό' ενός κτιρίου, ενώ αυτός, ο Αρχιτέκτονας δεν άγγιξε ούτε μια πέτρα του αλλά παρέχοντας το σχέδιο άφησε όλη τη χειρωνακτική δουλειά στους κτίστες. Στη δική μας περίπτωση το σχέδιο προσφέρθηκε από το Ιδεατό του Σύμπαντος και η κατασκευαστική δουλειά αφέθηκε στις ταξιαρχίες των Νοήμονων Δυνάμεων και Ενεργειών. Όμως αυτός ο Δημιουργός δεν είναι μια προσωπική θεότητα -δηλαδή κάποιος ατελής υπερ-κοσμικός θεός αλλά είναι το σύνολο των Ντυάνι Τσοχάν (Αρχαγγέλων) και των άλλων δυνάμεων.
Σε ότι αφορά αυτούς τους τελευταίους ο χαρακτήρας τους είναι δυαδικός, εφόσον αποτελούνται από: α) την άλογη, πρωτόγονη ενέργεια που ενυπάρχει στην ύλη και β) τη νοήμονα ψυχή ή την κοσμική συνειδητότητα που κατευθύνει και καθοδηγεί αυτή την ενέργεια και η οποία είναι η Ντυάνι-Τσοχανική σκέψη που αντικατοπτρίζει το Ιδεατό του Παγκόσμιου Νου"*.
"Η Θεοσοφική Θεότητα είναι μία Οντότητα, μόνο υπό την έννοια μιας συλλογικότητας, ένα συνάθροισμα των Ντυάνι-Τσοχάν, που περιγράφονται ως 'οι ύψιστοι θεοί... οι θείες διάνοιες επιφορτισμένες με την επίβλεψη του Σύμπαντος" (Βίβλος του Αποκρυφισμού).

Τούτο θα μπορούσε να μας κάνει να νομίσουμε πως η Θεότητα βρίσκεται "εκεί έξω", τελείως χωριστά από εμάς. Όμως ας δούμε προσεκτικά όσα σχετικά αναφέρονται από τον Μπάουεν στο "Πως μελετάται η Θεοσοφία"**: "Οτιδήποτε κι αν μελετήσει κανείς στη 'Μυστική Διδασκαλία', θα πρέπει να μείνει σταθερός στις ακόλουθες ιδέες που είναι η βάση της κεντρικής ιδέας της: α) Στη ΘΕΜΕΛΙΩΔΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΚΑΘΕ ΥΠΑΡΞΗΣ. Αυτή η ενότητα είναι τελείως διαφορετική από την κοινή αντίληψη -όπως  όταν λέμε ότι ένα έθνος ή ένας στρατός είναι ενωμένα ή ότι αυτός ο πλανήτης ενώνεται με εκείνον με μαγνητικές δυναμικές γραμμές κ.ο.κ. Η διδασκαλία είναι διαφορετική. Μας διδάσκει ότι η ύπαρξη είναι ΕΝΑ, και όχι σύνολο πραγμάτων συνδεδεμένων μεταξύ τους. Κατά βάση υπάρχει ΕΝΑ ΟΝ".

Η σημασία αυτού είναι τεράστια, ευρεία και δυσεπίληπτη, όμως σαφώς εννοεί ότι δεν υπάρχει η Θεότητα και εμείς. Υπάρχει μόνο ένα πράγμα. Καθετί περιλαμβανομένου και κάθε ανθρώπινου όντος είναι εκείνο το "Ένα". Για να γίνει η Θεοσοφία πραγματικότητα πρέπει κάθε σπουδαστής να φτάσει σε αυτή τη συνειδητοποίηση. Τι αλλαγή ως προς τη στάση απέναντι στον εαυτό του επιτυγχάνει κανείς έτσι!
Αυτή η αρχή της ΕΝΟΤΗΤΑΣ είναι ύψιστης σημασίας στους τομείς της Επιστήμης, της Θρησκείας, της Εκπαίδευσης και της Οικολογίας.
Η Ενότητα κατά την εκδήλωσή της εκφράζεται με σχεδόν ανεξάντλητη ποικιλία. Αυτή η ποικιλία οδηγεί στην αίσθηση διαχωρισμού των ανθρώπων, γεγονός που προκαλεί άφθονες δυσκολίες στις ανθρώπινες σχέσεις. Το ξερίζωμα των συνεπειών αυτών των δυσκολιών στην κοινωνία μας είναι ένα μείζον πλεονέκτημα αυτής της Δυνατότητας. Η ιδέα της Θεότητας ως Ενότητα, όταν επαρκώς κατανοηθεί και τύχει επεξεργασίας, γίνεται ένα πανίσχυρο υπόβαθρο για τη συμπεριφορά μας.

Ένα σημαντικό συμπέρασμα απορρέει από την ιδέα της Ενότητας στις σημειώσεις Μπάουεν (σ.9 (α)):

"Η τρίτη βασική ιδέα ορίζει ότι ο Άνθρωπος είναι ΜΙΚΡΟΚΟΣΜΟΣ. Συνεπώς όλες οι Ιεραρχίες στους Ουρανούς υπάρχουν μέσα του. Η αλήθεια, όμως, είναι ότι δεν υπάρχει ούτε Μακρόκοσμος ούτε Μικρόκοσμος. Υπάρχει μόνο ΜΙΑ ΥΠΑΡΞΗ. Το μεγάλο και το μικρό είναι έννοιες που εκτιμώνται έτσι από μια περιορισμένη συνειδητότητα".

Αυτή την ιδέα δεν πρέπει να την ξεχνά κανείς όταν μελετά τη Σύσταση του Ανθρώπου.

------------
* Μυστική Δοξασία, τόμος I, 279.
** Ε.Π.Μ.-Σημειώσεις Μπάουεν
http://meta-ta-fysika.blogspot.com/2010/12/blog-post_157.html