Ο εφιάλτης της δραχμής

ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ και αντιπολίτευση συγκλίνουν στην εκτίμηση ότι μια ενδεχόμενη επιστροφή στη δραχμή θα εκτινάξει την ανεργία πάνω από το 25% και τον πληθωρισμό ακόμα και πάνω από το 100%!Είναι σχεδόν καθολική η πεποίθηση ότι η αποχώρηση από
την ευρωζώνη θα καταστρέψει την οικονομία και θα καταδικάσει την κοινωνία να επιστρέψει στις δεκαετίες του ΄20 και του ΄30. Ακριβώς για αυτόν τον λόγο οι κκ. Γ. Παπακωνσταντίνου και Φ. Σαχινίδης επισημαίνουν με τρόπο κατηγορηματικό ότι
«κάθε συζήτηση για επιστροφή στη δραχμή είναι εκτός πραγματικότητας και μόνο
κακό μπορεί να κάνει στην προσπάθεια της χώρας». Από την άλλη πλευρά, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ κ. Π. Λαφαζάνης αναδεικνύεται ως ο πλέον ένθερμος υποστηρικτής της δραχμής ως
«πρώτου βήματος» για τον μετασχηματισμό της κοινωνίας σε σοσιαλιστική κατεύθυνση. Ολα αυτά εκκινούν από την ανατροπή σειράς
κεκτημένων της Μεταπολίτευσης, η οποία καθιστά το ευρώ «προφανή στόχο»
και λειτουργεί σαν καταλύτης προβληματισμών,ιδίως στην Αριστερά,για το αν η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα είναι η πιο δραστική θεραπεία για την κρίση ή αν αντίθετα θα εγκλωβίσει τη χώρα σε μια εφιαλτική «αλβανοποίηση».
Η συντριπτική πλειονότητα της κοινής γνώμης και των πολιτικών δυνάμεων υποστηρίζει την παραμονή της Ελλάδας στην ευρωζώνη, αλλά η επιστροφή στη δραχμή μπορεί να συμβεί ως ένα «ιστορικό ατύχημα» . Ο πρώην υπουργός Οικονομίας κ. Ι.Παπαντωνίου μιλώντας προς «Το Βήμα της Κυριακής» προειδοποιεί ότι εκείνο που μπορεί να επαναφέρει τη δραχμή είναι μια ασυγκράτητη «αιμορραγία καταθέσεων» εξαιτίας μιας επίμονης φημολογίας περί... επιστροφής στη δραχμή!

Πληθωρισμός 100%
Η θρησκευτική προσήλωση του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου στην εκτέλεση του μνημονίου δεν είναι τυχαία. Ο υπουργός Οικονομικών γνωρίζει ότι ο κλονισμός της εμπιστοσύνης στην οικονομία από μια ενδεχόμενη εμπλοκή στην υλοποίηση του μνημονίου και από τυχόν αναστολή της καταβολής των δόσεων, μπορεί να διαμορφώσει συνθήκες υψηλής αβεβαιότητας και να επιταχύνει την απόσυρση καταθέσεων. Σε μια τέτοια περίπτωση, εάν η ΕΚΤ δεν θελήσει ή δεν κατορθώσει να επέμβει, τότε η κυβέρνηση, για να αποτρέψει την κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος, ενδέχεται να μην έχει άλλη λύση πέραν της επιστροφής στη δραχμή, την οποία θα πρέπει αυτομάτως να υποτιμήσει τουλάχιστον κατά 50% σε σχέση με το ευρώ.

Αμέσωςθα αρχίσει η κάθοδος στην «οικονομική κόλαση», όπως υποστηρίζει ο κ. Παπαντωνίου, αλλά και όπως έχει περιγράψει προσφάτως ο κ. Φ. Σαχινίδης σε αντιπαράθεσή του στη Βουλή με τον κ. Π. Λαφαζάνη. Κατ΄ αρχάς, με βάση το σενάριο της επιστροφής σε μια δραχμή υποτιμημένη κατά 50%, οι εισαγωγές γίνονται ακριβότερες κατά 50% και καθώς αυτές αντιπροσωπεύουν το 1 στα 3 ευρώ που κυκλοφορούν στη χώρα, η μέση αγοραστική δύναμη των εργαζομένων συρρικνώνεται πάνω από 20% εν μιά νυκτί.

Κόλαση φτώχειας
Αντιστοίχως, το εθνικό χρέος αυξάνεται κατά το ποσοστό της υποτίμησης και ξεπερνά το 200% του ΑΕΠ με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να αναγκαστεί να κηρύξει στάση πληρωμών, που όμως οδηγεί τις ελληνικές τράπεζες, οι οποίες κατέχουν ελληνικά ομόλογα, στην πτώχευση και στην κρατικοποίηση. Η κυβέρνηση τυπώνει εκατοντάδες τρισ. δραχμές για να αναχρηματοδοτήσει τις κρατικοποιημένες τράπεζες, προκαλώντας πληθωρισμό ακόμα και πάνω από 100%. Η ανατίμηση των εισαγόμενων πρώτων υλών, οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων και ο... τριψήφιος πληθωρισμός εξαιτίας της φρενήρους εκτύπωσης δραχμών εξανεμίζουν το όφελος στην ανταγωνιστικότητα από την υποτιμημένη δραχμή. Κατά συνέπεια, η Ελλάδα εγκλωβίζεται σε έναν φαύλο κύκλο υποτιμήσεων και πληθωρισμού που «σκοτώνει» τις επενδύσεις, αφανίζει την παραγωγή, εκτινάσσει την ανεργία, επεκτείνει την «πυρκαγιά της φτώχειας» σε ολόκληρη τη μεσαία τάξη και προκαλεί κοινωνικό αναβρασμό και πολιτική αστάθεια, προπολεμικών διαστάσεων.

Σοσιαλιστική δραχμή

Αντιθέτως, ο κ. Λαφαζάνης, εκφράζοντας προσωπικές θέσεις, υποστηρίζει ότι η επιστροφή στη δραχμή είναι το πρώτο βήμα μιας ολοκληρωμένης «θεραπείας» για την Ελλάδα. Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ σε συνομιλία του με «Το Βήμα της Κυριακής» εξηγεί ότι ένα προοδευτικό και σοσιαλιστικό πρόγραμμα διακυβέρνησης για την υπέρβαση της κρίσης πρέπει απαραιτήτως να περιλαμβάνει επιστροφή στη δραχμή, αποχώρηση από την Ευρωπαϊκή Ενωση, αναδιάρθρωση και προσωρινή διακοπή της αποπληρωμής του εθνικού χρέους, εθνικοποίηση τραπεζών, έλεγχο των αγορών και περιορισμούς στην κίνηση κεφαλαίων. Αποκαλεί «κινδυνολόγους» όσους εκτιμούν ότι αυτές οι πρωτοβουλίες θα κατέστρεφαν την Ελλάδα και υπενθυμίζει ότι η Σουηδία και η Δανία παραμένουν εκτός ευρωζώνης, ενώ η Νορβηγία βρίσκεται εκτός ΕΕ. Υποστηρίζει ότι στην Ελλάδα ως το 2002 υπήρχε οικονομική ανάπτυξη, ενώ στη συνέχεια η χώρα εγκλωβίστηκε στη «γερμανική φυλακή» του ευρώ. Από τότε και έπειτα, η Ελλάδα και άλλες περιφερειακές χώρες αναπλήρωσαν την αδυναμία υποτίμησης του νομίσματος με επέκταση του εξωτερικού δανεισμού, «κάτι που δημιούργησε “φούσκες” οι οποίες τώρα σκάνε».
Αριστερά και Ρουμπινί
Ο κ. Λαφαζάνης υπογραμμίζει ότι από το 1974 ως το 2000 η δραχμή διολίσθησε συνολικά κατά 180% σε σχέση με το μάρκο και θέτει το ερώτημα: «Αν δεν είχαμε τη δυνατότητα νομισματικής υποτίμησης θα προχωρούσαμε σε διαδοχικές εσωτερικές υποτιμήσεις με μειώσεις εισοδημάτων;». Ουσιαστικά συμφωνεί με πρόσωπα όπως ο πρώην οικονομικός σύμβουλος του ΔΝΤ και καθηγητής του Χάρβαρντ κ. Κένεθ Ρογκόφ και ο γνωστός και ως «δόκτωρ Καταστροφή», κ. Νουριέλ Ρουμπινί, αλλά και με αναλυτές οίκων αξιολόγησης οι οποίοι εκτιμούν ότι η αναδιάρθρωση των χρεών και η επιστροφή ορισμένων χωρών στα εθνικά τους νομίσματα είναι πολύ πιθανή, ενώ προεξοφλεί ότι η ενιαία οικονομική διακυβέρνηση είναι ανέφικτη. Τέλος, αρνείται ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη συμμαχία με τις μεγάλες ευρωπαϊκές δυνάμεις λέγοντας ότι «αυτή είναι η θεωρία των εθελόδουλων κοινωνικών και οικονομικών ελίτ»
.ΒΗΜΑ