Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο χρόνο για την οικονομική κρίση, για κρίση θεσμών, για καταπάτηση δικαιωμάτων, αξιών και ιδανικών. Κι όταν μια χώρα βρίσκεται στα πρόθυρα χρεοκοπίας, τα αίτια που οδήγησαν την οικονομία σε οριακή κατάσταση και οι άμεσες συνέπειες για όλη την κοινωνία θα πρέπει να αναζητηθούν και να αναλυθούν βαθύτερα. Μια γενική θεώρηση και διαπίστωση ότι τίποτε δεν λειτούργησε σωστά στο παρελθόν και τώρα θα πρέπει η χώρα να ανοικοδομηθεί
εξαρχής, δεν δίνει λύση στο πρόβλημα.
Μήπως όλα αυτά τα χρόνια η Ελλάδα στερήθηκε τους ηγέτες εκείνους που δόξασαν με αγώνες και θυσίες τη μακραίωνη ιστορία της; Μήπως και οι Έλληνες μένοντας ορφανοί από τις ηρωικές μορφές του παρελθόντος, αποκοιμήθηκαν, συμβιβάστηκαν και βολεύτηκαν στην «παραμυθένια» ζωή που τους έταξαν οι εκάστοτε κυβερνώντες;
Δεν υπάρχει τομέας στο δημόσιο βίο της χώρας που να μην πάσχει από τη βαριά ασθένεια που κληρονόμησε η Ελλάδα λόγω της έλλειψης σωστών διαχειριστών της οικονομικοκοινωνικής ζωής των, κατά τα’ άλλα, Ευρωπαίων Ελλήνων. Κι όταν απουσιάζει ο ηγέτης, το πρότυπο, που θα εμπνεύσει το λαό και... θα τραβήξει μπροστά, παρακάμπτοντας τους πειρασμούς, το χρήμα και τη δόξα, τότε κι ο λαός θα βαδίσει σε λάθος δρόμο, θα πέσει αναγκαστικά σε ολισθήματα.
Όταν δε κάθε δημόσια υπηρεσία και οργανισμό, μικρό και μεγάλο, έχει χαθεί ο έλεγχος και η λειτουργική σταθερότητα από την κακοδιαχείριση των κονδυλίων, τότε είναι εμφανές ότι θα εκλείψει και ο σεβασμός και η εμπιστοσύνη των υπαλλήλων προς τους ανώτερους τους.
Όταν εδώ και δεκαετίες, οι προσλήψεις καθορίζονται από κομματικά κριτήρια, τότε για ποια αξιοκρατία και ομαλή λειτουργία του πολιτικού συστήματος μπορούμε να συζητάμε; Ένα σύστημα που μας έχει παρασύρει όλους σε μια φθίνουσα πορεία της ζωής, σε ένα τέλμα, σε ένα αδιέξοδο, όπου αναζητείται δίοδος διαφυγής και σωτηρίας.
Που θα αναζητήσει άραγε ο Έλληνας του 2011 την αλήθεια, την ηθική, την εμπιστοσύνη, την ειλικρίνεια, την αλληλεγγύη, τον αλληλοσεβασμό, την δικαιοσύνη, την οργάνωση, την επιμέλεια, την τάξη και την πρόοδο; Οι ήρωες και οι αρχηγοί που έχει ανάγκη η πατρίδα μας δεν βρίσκονται στα τηλεοπτικά παράθυρα που πλάθουν συνεχώς πονηρά και αταίριαστα, με την ελληνική παράδοση, «μοντέλα». Ακόμη κι αν έχουν επιβιώσει κάποιοι ικανοί πρεσβευτές των ονείρων μας, τους έχουν απομονώσει τα μεγάλα «τρωκτικά» που έμαθαν να λειτουργούν με μόνο γνώμονα το συμφέρον, την ασυδοσία, την πλάνη και το ψέμα.
Το ψέμα και η διαφθορά δεν αρμόζει σε μια χώρα που πιστεύει σε αρχές, σε παραδόσεις, σε σημαία, σε Χριστό, σε σταυρό, σε δημοκρατία κι ελευθερία. Κι αν υπάρχουν υπανάπτυκτοι λαοί στην υφήλιο που δεν γνώρισαν τον πολιτισμό και αγνοούν βασικά αγαθά της ζωής, για εμάς τους Έλληνες δεν υπάρχουν ελαφρυντικά για τον κατήφορο που έχουμε οδηγήσει τη ζωή μας.
Η τιμιότητα, η καθαρή συνείδηση, το ηθικό φρόνημα, ο σεβασμός στα ιδανικά της πατρίδας, η προάσπιση των συμφερόντων των πολιτών, η ισονομία, η απαρέγκλιτη εφαρμογή των νόμων, ο έλεγχος και η αυτοκριτική, φαντάζουν ως τα ιδανικά προσόντα που πρέπει να χαρακτηρίζουν τους ηγέτες που καθορίζουν με τις πράξεις τους τις τύχες της χώρας μας.
Θα μπορέσουμε να βρούμε ποτέ τα πρότυπα που έχουμε ανάγκη για να ορθοποδήσουμε; Το βέβαιο είναι πως στην Ελλάδα αναζητούνται, επιτακτικά, πρότυπα για να μας νοικοκυρέψουν, για να τα μιμηθούμε, για να βαδίσουμε επιτέλους μπροστά.ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου