Η αυγή της Οδύσσειας... του κόσμου

Την επιδρομή στη Λιβύη μπορεί να τη δει και να την ερμηνεύ­σει κανείς ως μια εκδήλωση της δημοκρατικής ευαισθησί­ας της Δύσης, η οποία έσπευσε άμεσα και αστραπιαία να διασώσει τους πολί­τες της χώρας από τον παρανοϊκό, αι­μοσταγή δικτάτορα. Υπάρχει, ωστόσο, και μια άλλη άποψη: Αμερικανοί, Βρε­τανοί, Γάλλοι (και λοιπές μαριονέτες τους) σπεύδουν να πετάξουν έξω από τα ενεργειακά κοιτάσματα της Λιβύης τους ανταγωνιστές τους (Κινέζους, Ρώ­σους), συμπεριλαμβανομένων και αυ­τών των ίδιων των Λίβυων!

Αν δει κανείς τη Λιβύη ως το πεδίο που δίνεται - σήμερα - η μάχη των μεγάλων δυνάμεων για τη διανομή των παγκόσμιων πόρων και της ισχύ­ος, πολλά ερωτήματα που αιωρούνται αυτές τις μέρες στην ατμόσφαιρα βρί­σκουν κάποια απάντηση. Κατ' αρχήν τα ερωτήματα:
♦ Τι είναι η Λιβύη ως μέγεθος στο πα­γκόσμιο ενεργειακό σύστημα;
♦  Ποιοι «παίζουν» με τα ενεργειακά αποθέματα της χώρας;
♦  Γιατί ο Καντάφι μόλις πέρυσι φωτο­γραφιζόταν με τον Ομπάμα, τον Μπερ-λουσκόνι, τον Παπανδρέου, τον Σαρκοζί, και σήμερα όλοι αυτοί τον βομβαρ­δίζουν;
♦ Τόσο γρήγορα ξέχασαν ότι ο συνταγ­ματάρχης ήταν, μεταξύ άλλων, μέγας ευεργέτης του London School of Economics και χρηματοδότης του Ιδρύμα­τος Καντάφι, στο διοικητικό συμβούλιο του οποίου προβεβλημένο μέλος ήταν
- μεταξύ άλλων - ο πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου;
♦  Πώς προέκυψε η ένοπλη εξέγερση κατά του δικτάτορα Καντάφι;
♦ Τι έκαναν 35.000 Κινέζοι στη Λιβύη;
Λιβύη και πετρέλαιο
Η Λιβύη δεν κατατάσσεται στις ισχυ­ρές χώρες. Μέχρι το 2004 μάλιστα ήταν χώρα-παρίας τοποθετημένη από τον Μπους στον άξονα του κακού και περίμενε τη σειρά της για βομβαρδι­σμό. Παρ' όλα αυτά η κρατική πετρε­λαϊκή εταιρεία Libyan National Oil Corporation κατατάσσεται από το Energy Ιntelligence Organization ανάμεσα στις 25 κορυφαίες επιχειρήσεις του κό­σμου. Αυτό συμβαίνει γιατί διαχειρίζε­ται τα ενεργειακά αποθέματα της χώ­ρας, τα οποία έχουν τα εξής ποσοτικά
- ποιοτικά χαρακτηριστικά:
♦ Διαπιστωμένα 46,6 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρέλαιο (εύκολο στη διύλιση), σύμφωνα με εκτίμηση της BP.
♦  Πάνω από 1,5 τρισεκατομμύρια κυ­βικά μέτρα φυσικό αέριο.
♦ Χαμηλότατο κόστος (ένα δολάριο το βαρέλι!) εξόρυξης.
♦   Σκόπιμα χαμηλή παραγωγή (1,5 εκατομμύρια   βαρέλια   ημερησίως), γεγονός που σημαίνει ότι με αυτό τον ρυθμό εξόρυξης τα αποθέματα της Λι­βύης δεν πρόκειται να εξαντληθούν πριν περάσουν 50 χρόνια.
Πολεμικές επιδρομές - θα συμφω­νήσει κανείς - έχουν γίνει και για μι­κρότερα λάφυρα από το ενεργειακό θησαυροφυλάκιο της Λιβύης...
Η επιδρομή
Η σκόπιμα προβεβλημένη εικόνα της εξέγερσης του λαού της Λιβύης ως συνέχεια των εξεγέρσεων στην Τυνη­σία και την Αίγυπτο δεν είναι ακριβής ως προς ένα, τουλάχιστον, σημείο: Οι εξεγερμένοι στην Τυνησία και την Αί­γυπτο δεν ήταν ένοπλοι, όπως συμβαί­νει με τους Λίβυους. Το ερώτημα που προκύπτει, λοιπόν, είναι ποιος εξόπλι­σε και οργάνωσε τους μέχρι πριν από λίγο καιρό φιλήσυχους πολίτες σε «αντάρτες»;
Στο παραπάνω ερώτημα κάθε απά­ντηση είναι δύσκολο να στοιχειοθετηθεί. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν ήδη κά­ποιες αναφορές και πληροφορίες από έγκυρα δυτικά (και άλλα) Μέσα Ενημέ­ρωσης. Υπάρχουν ακόμη και κάποιες επίσημες αξιοσημείωτες δηλώσεις:
♦  «Η αμερικανική διοίκηση θα προ­σφέρει κάθε είδους βοήθεια στους Λί­βυους που μάχονται για την ανατροπή του Καντάφι» (Χίλαρι Κλίντον, 27 Φλε­βάρη).
♦  Στις 6 Μαρτίου έγινε η κατά λάθος σύλληψη των οκτώ ανδρών των βρετα­νικών μυστικών υπηρεσι­ών (SAS) από αντικανταφικές δυ­νάμεις. Όπως έγραψε η βρε­τανική «Sun»: «Ο Βρετανός "διπλωμάτης" που πιάστηκε με επτά ακόμη κομάντο ήταν και αυτός μέλος των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών (στην ΜΙ5) σε μυστική αποστολή».
♦  Στο γνωστό αμερικανικό ινστιτούτο στρατηγικής πρόβλεψης Stratfor υπάρ­χουν αναφορές που κάνουν λόγο για τη δραστηριότητα ανδρών μυστικών υπηρεσιών από δυτικές και άλλες χώ­ρες (π.χ. Αίγυπτος), οι οποίοι βοήθησαν στην οργάνωση της εξέγερσης.
Σύμφωνα με όσα είπαν στο «Π» πα­ράγοντες της ελληνικής διπλωματίας, η δραστηριότητα κάποιων ξένων δυ­νάμεων στην προετοιμασία, οργάνωση και εκδήλωση της εξέγερσης κατά του Καντάφι είναι τόσο μεγάλη και έντονη, που δεν είναι δυνατόν να καλυφθεί.

Η Κίνα στη Λιβύη
Στη Λιβύη έχουν εξασφαλίσει συμ­βόλαια από το καθεστώς Καντάφι οι μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες του κόσμου: Η γαλλική Τotal, η ιταλι­κή ΕΝΙ, τα βρετανικά πετρέλαια (BP), η ισπανική Repsol και τα... θηρία Exxon-Μοbil και Chevron.
Επιβάλλεται ωστόσο μια πιο προ­σεκτική ματιά στη δραστηριότητα της κρατικής κινεζικής πετρελαϊκής εται­ρείας CNPC, καθώς και στη γενικότερη παρουσία των Κινέζων στη Λιβύη.
Το 11% των λιβυκών εξαγωγών πε­τρελαίου απορροφάται από την Κίνα. Τα τελευταία 2-3 χρόνια η Κίνα άρχιζε να παίζει κεντρικό ρόλο στην πετρε­λαϊκή βιομηχανία της Λιβύης. Η CNPC απασχολούσε πάνω από 400 Κινέζους εργαζόμενους, ενώ ο συνολικός αριθ­μός των Κινέζων εργαζομένων εκεί ξε­περνούσε τις 35.000.
Η κινεζική διείσδυση στη Λιβύη ξε­κίνησε από το 2005, όταν ο Καντάφι τα βρήκε με τους Αμερικανούς και τον έβγαλαν από τον κατάλογο των τρο­μοκρατών. Μέσα σε 5 χρόνια, από το 2006 μέχρι το 2010, οι ανταλλαγές Λιβύης - Κίνας ξεπέρασαν τα 6,5 δισ. Η CNPC αγοράζει πάνω από 6 εκατομ­μύρια βαρέλια πετρέλαιο τη βδομάδα. Κινεζικές εταιρείες, στους τομείς των κατασκευών, των επικοινωνιών και των πετρελαίων, σε συνεργασία με τουρκικές, ρωσικές και ιταλικές εται­ρείες, έχουν εξασφαλίσει συμβόλαια που ανέρχονται σε περισσότερα από 20 δισεκατομμύρια δολάρια. Για πα­ράδειγμα, κινεζική κρατική εταιρεία έχει αναλάβει τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας αντί 2,6 δισ. δολαρίων. Επίσης κοινο­πραξίες κινεζικών εταιρειών με λιβυκές αναπτύσσονται και χτυπούν μεγά­λα έργα σε γειτονικές χώρες.
Δεν είναι λοιπόν περίεργο ότι με το που ξεκίνησε η εξέγερση, οι επα­ναστάτες (και οι καθοδηγητές τους) στράφηκαν εναντίον των Κινέζων.

Ο κόσμος στα δύο
Σε σκόρπιες αναφορές στον διεθνή (και εκτενείς στον κινεζικό αγγλόφωνο) Τύπο μπορεί κανείς να βρει ειδή­σεις για:
♦ Την απαγόρευση σε κινεζικό τάνκερ να φορτώσει συμπεφωνημένη ποσότη­τα πετρελαίου με προορισμό την Κίνα.
♦   Επιθέσεις σε εταιρείες κινεζικών συμφερόντων.
♦   Επιθέσεις σε Κινέζους εργαζόμε­νους, κάποιοι από τους οποίους τραυματίστηκαν σοβαρά.
Καλές δουλειές στον τομέα των πετρελαί­ων της Λιβύης, εκτός από την Κίνα, είχε εξασφαλίσει και η Ρωσία. Η Gazprom είτε με απευθείας συμβόλαια είτε με συμφωνίες συνερ­γασίας με εταιρείες (π.χ. ιταλική ΕΝΙ) που είχαν εξασφαλίσει δουλειές, είχε μπει χοντρά στο παιχνίδι, εκτοπίζοντας γαλλικά και αμερικανικά συμφέροντα.
Η ανατροπή του καθεστώτος Καντά­φι, λοιπόν, προφανώς θέτει σε κίνδυνο τη μοιρασιά που ήδη έχει γίνει.
Ας συνοψίσουμε: Από τη μια ΗΠΑ, Βρετανία, Γαλλία και λοιποί δορυφό­ροι. Από την άλλη Ρωσία, Κίνα, Γερμα­νία, Τουρκία, Βραζιλία και λοιπές ανα­δυόμενες δυνάμεις. Στη μέση (στην προκειμένη περίπτωση) η Λιβύη, τα κοιτάσματα πετρελαίου και η γενικότε­ρη (ανα)διανομή των παγκόσμιων πό­ρων και της πλανητικής ισχύος.
Η μάχη των δύο πλευρών φάνηκε καθαρά στις συζητήσεις στο πλαίσιο του ΟΗΕ. Κίνα και Ρωσία δεν μπόρε­σαν μεν να σταματήσουν την επιδρο­μή προβάλλοντας βέτο, ωστόσο με την αποχή τους υπογράμμισαν τη διαφω­νία τους.
Οι διαφωνίες στο πλαίσιο του ΝΑΤΟ υπογραμμίζουν τις νέες διαιρέσεις στο διεθνές σύστημα. Χώρες - μέλη του ΝΑΤΟ, όπως η Γερμανία και η Τουρκία, εμφανίστηκαν πιο κοντά στις ρωσικές -κινεζικές θέσεις παρά στις θέσεις των «φυσικών» μέχρι πριν από λίγο καιρό συμμάχων. Τόσο η Τουρκία όσο πο­λύ περισσότερο η Γερμανία, απόλυτα εξαρτημένες ενεργειακά από τη Μό­σχα, δεν είναι εύκολο να αγνοήσουν τις διαθέσεις της Ρωσίας, ούτε τα συμ­φέροντά τους...
Η ακριβέστερη σύνοψη του νοήμα­τος των όσων συμβαίνουν στη Λιβύη προκύπτει, ίσως, από την κωδική ονο­μασία της στρατιωτικής επιδρομής: «Αυγή της Οδύσσειας». Πρόκειται για την Οδύσσεια του διεθνούς συστήμα­τος στην προσπάθειά του να ισορρο­πήσει μεταξύ των αντιτιθέμενων συμ­φερόντων των μεγάλων δυνάμεων.

Γη και ύδωρ στο ΝΑΤΟ
Το «κουτί της Πανδώρας» άνοιξε για τα καλά στη Βόρεια Αφρική και το τι θα βγει από 'κεί μέσα αφορά άμεσα και την Ελλάδα, η οποία χω­ρίς δεύτερη σκέψη έδωσε «γη και ύδωρ» σε όποιον της το ζήτησε! Η ελληνική κυβέρνηση έχει εμπλέ­ξει τη χώρα στη μεγαλύτερη αε­ροπορική - προς το παρόν τουλά­χιστον - στρατιωτική επιχείρηση της Μεσογείου. Υπολογίζεται ότι σε τρεις - μπορεί και περισσότε­ρες - αεροπορικές βάσεις (Σούδα - Ανδραβίδα - Άκτιο) θα συγκε­ντρωθούν περίπου 100 μαχητικά αεροσκάφη από διάφορες χώρες! Ήδη έχουν κάνει... σεφτέ Βέλγοι, Νορβηγοί και το Κατάρ.
Η κυβέρνηση είχε πάει ένα βήμα παραπέρα προσφέροντας απλό­χερα στη Συμμαχία των προθύμων και τέσσερα μαχητικά αεροσκά­φη F-16! Σύντομα κατάλαβαν ότι δεν τους έπαιρνε! Το κόστος της ελληνικής συμμετοχής μαζί με το ιπτάμενο ραντάρ, τα ελικόπτε­ρα και τη φρεγάτα πήγαινε στο 1 εκατομμύριο την ημέρα! Οι πτή­σεις των F-16 μόνο θα μας κόστι­ζαν 300.000 την ημέρα. Έτσι τα μάζεψαν περιμένοντας την από­φαση του ΝΑΤΟ, η οποία, αν και ασαφής, ανοίγει τον δρόμο για να ενεργοποιηθεί ένα παλιό... χαρ­τάκι που έχουμε υπογράψει, αλλά κανείς δεν μας το έχει πει, ή τέ­λος πάντων μας το είπαν με μισόλογα, ακριβώς για να μην του δώ­σουμε και μεγάλη σημασία.
Το φθινόπωρο του 2009 η κυβέρ­νηση της Ν.Δ. είχε κατορθώσει με δεύτερη προσπάθεια να περάσει από τη Βουλή ένα «Μνημόνιο Συνεννόησης» με το ΝΑΤΟ, το οποίο κάτω από αυτόν τον πολύ ωραίο τίτλο κρύβει πολλά.
Θα τα πούμε πολύ απλά:
Με την ενεργοποίηση αυτού του Memorandum of Understanding (MOU), ο «ΝΑΤΟϊκός διοικητής», που στην προκειμένη περίπτωση είναι και το «πατριωτάκι» μας, ο ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης, θα μπορεί να παίρνει με μία μόνο υπογραφούλα και τη γη μας και το ύδωρ μας και φυσικά και τον εναέ­ριο χώρο μας!
Παλιότερα σε κάθε επιχείρηση που ήταν υπό ΝΑΤΟϊκό καπέλο τουλάχιστον είχαμε το δικαίωμα να εγκρίνουμε κάθε μετακίνηση ξένου στρατιώτη εντός της ελλη­νικής επικράτειας. Αυτό φαίνε­ται ότι ήταν πολύ χρονοβόρο για το ΝΑΤΟ μας, που ήθελε πάντα να αποφεύγει τις πολλές αντιρ­ρήσεις από τις εθνικές κυβερνή­σεις.
Έτσι τα... τζιμάνια του σκαρφίστηκαν αυτή την ιστορία του MOU, από το κείμενο του οποίου προ­κύπτει ότι ο εκάστοτε στρατιωτι­κός ΝΑΤΟϊκός διοικητής μπορεί να έχει πλήρη ελευθερία κινήσεων
- ακόμη και επιτάξεις να κάνει
- εντός της χώρας, για όσο χρει­άζεται και μέχρι να ολοκληρωθεί η επιχείρηση! Κανονική «ΝΑΤΟϊκή κατοχή», δηλαδή, και ποιος να μιλήσει.
Οι ΠΑΣΟΚοι δεν έχουν πει τσιμουδιά γι' αυτό γιατί ακόμη δεν έχει προκύψει το θέμα. Αλλά, και να προκύψει, βολεύονται αφάνταστα από το γεγονός ότι την «τζίφρα» την έχουν βάλει οι προηγούμενοι και ότι οι ίδιοι είχαν κάνει... αντί­σταση με τον Χρήστο Παπουτσή στη Βουλή. Τώρα που είναι κυβέρ­νηση βέβαια, αν θελήσει ο Τζέιμς μία υπογραφούλα, λέτε να μην του τη βάλουμε; ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ