 |
| Πόσο έτοιμη είναι η κοινωνία μας για μια ισλαμική τυραννία; |
Του Μαν. Αστρεινίδη
Διεθνολόγου Ερευνητή ''ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΟΠΛΩΝ''
Ζούμε σε ένα κόσμο ανοικτής δημοκρατίας και διαφορετικών φιλοσοφικών τοποθετήσεων. Οι θεμελιώδεις επιλογές υπάρχουν για την διαχείριση ανθρώπινων προβλημάτων όπως η πολιτική, οικονομία, ηθική. Οι δημοκρατικές χώρες παρέχουν ελεύθερη επιλογή, πλουραλιστικές φιλοσοφίες ενώ τα άτομα απολαμβάνουν ελευθερία σκέψης και γνώμης.
Σε αντίθεση με το δικό μας ανοικτό σύστημα το Ισλάμ αποκλείει τη κριτική σκέψη, τη λογική ανάλυση την ελευθερία του ατόμου τη δημοκρατία, τον ορθολογισμό. Το Ισλάμ είναι ένα κλειστό δόγμα. Ένα κλειστό σύστημα όπου η ελεύθερη βούληση του κόσμου δεν γίνεται αποδεκτή.
Οι ισλαμιστές κατακρίνουν τον ανοικτό, συστημικό τρόπο ζωής που αγαπά την ελευθερία ως πλουραλιστικό και ανεύθυνο. Μόνο λίγοι δίχνουν να κατανοούν ότι το ισλαμικό κλειστό σύστημα μπορεί να προκαλέσει μια κολοσσιαίων διαστάσεων ζημιά στη κοινωνία μας
Το πώς συμπεριφέρονται οι μουσουλμάνοι σε δημοκρατικές κοινωνίες είναι μια λειτουργία το τι πιστεύουν για τους εαυτούς τους και τον κόσμο. Κάθε μουσουλμάνος σε μια δυτική χώρα είναι αυτό που ο ίδιος πιστεύει για τον εαυτό του. Καθώς το Ισλάμ απαγορεύει τη λογική σκέψη, το πλουραλισμό και την ανεξιθρησκία είναι μάλλον αφελές εκ μέρους μας να περιμένουμε ότι οι μουσουλμάνοι μπορεί να ενταχθούν και να υιοθετήσουν κάποιες δημοκρατικές αρχές και αξίες.
Ένας μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων μεταναστών που θέλουν την εφαρμογή του νόμου της σαρία αποτελούν σοβαρή απειλή για τον πολιτισμό μας, τη δημοκρατία μας και το κράτος δικαίου. Γιατί δεν θέλουμε άραγε να το δούμε; Η απειλή είναι τεράστια.
Είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουμε καλά το ισλαμικό σύστημα αξιών και το πώς επηρεάζει τις πρακτικές των πιστών του σε μια δημοκρατική κοινωνία. Δε πρέπει να επιτρέψουμε στους μετανάστες αυτούς που ποτέ δεν πίστεψαν στην ελευθερία να εκμεταλλευτούν την ελευθερία μας επιβάλλοντας μας ισλαμική τυραννία.
Γιατί οι υποκριτές φιλελεύθεροι πολιτικοί και ηγέτες μας αδιαφορούν για την πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική απειλή που προέρχεται από τους Τζιχαντιστές? Πρόκειται για μια εθνική ασθένεια απ΄ την οποία οι πολίτες νοσούν δείχνοντας αδιαφορία για την ελευθερία μας, την ατομική ελευθερία, το σύνταγμα αλλά και τις πολιτισμικές αξίες. Οι δημοκρατικές χώρες πολέμησαν εναντίον του Ναζισμού, του Φασισμού και του Κομμουνισμού και απελευθέρωσαν εκατομμύρια από τα δεσμά των «ισμών» αυτών. Οι ελεύθεροι πολίτες των δημοκρατικών χωρών πρέπει να σκεπτόμαστε όχι σαν υποτελείς των ισλαμιστών. Άνθρωποι που αγαπούν την ελευθερία δεν θα πρέπει να δέχονται αδιάλλακτες ιδεολογίες και αδιάλλακτους ανθρώπους. Η ανεκτικότητα και ο συμβιβασμός δεν είναι πανάκεια για ένα επικίνδυνο πολιτικό δόγμα που λανσάρεται σαν θρησκεία.
Είναι δυνατή η ενσωμάτωση των Μουσουλμάνων στη δυτική κοινωνία;
Οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι αλλά και οι πολιτικοί στις δυτικές κοινωνίες υποδοχής είτε λόγω ανεπαρκούς κατανόησης του Ισλάμ είτε σκοπεύοντας να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, διαδίδουν ότι το Ισλάμ είναι μια θρησκεία ειρήνης και μακροπρόθεσμα οι μουσουλμάνοι θα ενταχθούν στο δυτικό τρόπο ζωής. Αλλά αυτό ίσως φαντάζει αδύνατο καθώς από τη παιδική τους ηλικία εκπαιδεύονται να μισούν ο,τιδήποτε μη Ισλαμικό. Μαθαίνουν να μισούν τους μη-μουσουλμάνους σαν καφίρ και να μισούν τη κουλτούρα και τα κοινωνικά τους έθιμα. Μόλις πατήσουν το πόδι τους σε μια μη-μουσουλμανική χώρα, η ισλαμική τους διδασκαλία τους λέει πως: “ εισέρχεστε σε μια καφίρ χώρα ή στη γη των εχθρών σας. Δεν πρέπει να κάνετε κανένα φίλο ανάμεσά τους. Πρέπει να κατακτήσετε αυτή τη χώρα για χάρη του Ισλάμ και να την αλλαξοπιστήσετε». Επομένως είναι μάλλον αδύνατο να θεωρηθούν νομοταγείς προς τη χώρα υποδοχής και να ενταχθούν στη κοινωνία της.
Ευρωπαίοι, Β. Αμερικανοί και Αυστραλοί πολιτικοί έχουν δαπανήσει τρισεκατομμύρια ευρώ και δολαρίων προκειμένου να αποφύγουν το προφανώς αναπόφευκτο, την αδύνατη ένταξη των μουσουλμάνων. Έχουν σπαταληθεί κονδύλια για εθελοντικές προσφορές που οι μετά δυσκολίας εντασσόμενοι ξένοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν κατά βούληση. Κάποιες φορές πραγματικά προσπαθούν αλλά σπάνια αποδίδουν. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που γαλουχήθηκαν σε κουλτούρες όπου η αυτο-συνείδηση και η υπευθυνότητα δεν έχουν μεγάλη σημασία.
Δε θα πρέπει να επιτρέψουμε τη καταστροφή των πόλεών μας από ανυπότακτες παράλληλες κοινωνίες με ομάδες περιπλανώμενων παράνομων μουσουλμάνων να επιβαρύνουν το σύστημα πρόνοιας και τον δικαιολογημένα αυξανόμενο φόβο που διακατέχει τους μη μουσουλμάνους για τη βία. Οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι τόσο αυστηρές ώστε να ήταν προτιμότερο για οποιονδήποτε αντικοινωνικό μουσουλμάνο να επιστρέψει σε μια μουσουλμανική χώρα, όπου μπορούν να κατανοήσουν και να κατανοηθούν από τη κουλτούρα τους.
Έχει επανειλημμένα διατυπωθεί ότι τα παιδιά των μεταναστών θα αισθανθούν περήφανοι υπήκοοι της χώρας υποδοχής. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει για μετανάστες άλλων θρησκευμάτων αλλά όχι για μουσουλμάνους. Στη πραγματικότητα πολλά τέκνα δεύτερης ή τρίτης γενιάς μουσουλμάνων μεταναστών έχουν προσηλωθεί περισσότερο στη θρησκεία και νιώθουν αποστροφή για τους μη μουσουλμάνους απ΄ όσο οι πρώτης γενιάς μετανάστες γονείς τους.
Μια γαλλική έρευνα της εφημερίδας Le Figaro έδειξε ότι μόνο το 14% των περίπου πέντε εκ. μουσουλμάνων θεωρούν τους εαυτούς τους «περισσότερο Γάλλους από Μουσουλμάνους». Μόνο το 12% των μουσουλμάνων που ζουν στη Γερμανία θεωρούν τους εαυτούς τους πρώτα Γερμανούς και μετά Μουσουλμάνους. Μια δανέζικη έρευνα που δημοσιεύτηκε στη φιλο-μουσουλμανική και δημοκρατική οργάνωση «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ» έδειξε ότι μόνο το 14% των μουσουλμάνων της Δανίας αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους σαν δημοκράτες και Δανούς.
Βεβαίως γίνεται φανερό από τα παραπάνω ότι οι μουσουλμάνοι μετανάστες στις ευρωπαϊκές χώρες ποτέ δεν θα αφομοιωθούν από την ευρωπαϊκή κοινωνία και ότι είναι αποφασισμένοι να διατηρήσου τη μουσουλμανική τους ταυτότητα. Δεν δείχνουν πίστη στη χώρα υποδοχής ενώ αντιθέτως προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό ώστε να την κατακτήσουν για χάρη του Ισλάμ μέσω της ταχύτατης αύξησης του αριθμού των γεννήσεων και της επακόλουθης αριθμητικής υπεροχής έναντι των γηγενών Χριστιανών. Έτσι μια ενιαία προσπάθεια όλων των πολιτικών παρατάξεων όλων των χωρών που επηρεάζονται από την επικείμενη Ισλαμοποίηση ίσως αποτελεί την προτεραιότητα της στιγμής προκειμένου να ματαιωθεί ο σχεδιασμός τους για μια ισλαμική ευρωπαϊκή ήπειρο.ΠΗΓΗ
Διεθνολόγου Ερευνητή ''ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΓΧΟΥ ΟΠΛΩΝ''
Ζούμε σε ένα κόσμο ανοικτής δημοκρατίας και διαφορετικών φιλοσοφικών τοποθετήσεων. Οι θεμελιώδεις επιλογές υπάρχουν για την διαχείριση ανθρώπινων προβλημάτων όπως η πολιτική, οικονομία, ηθική. Οι δημοκρατικές χώρες παρέχουν ελεύθερη επιλογή, πλουραλιστικές φιλοσοφίες ενώ τα άτομα απολαμβάνουν ελευθερία σκέψης και γνώμης.
Σε αντίθεση με το δικό μας ανοικτό σύστημα το Ισλάμ αποκλείει τη κριτική σκέψη, τη λογική ανάλυση την ελευθερία του ατόμου τη δημοκρατία, τον ορθολογισμό. Το Ισλάμ είναι ένα κλειστό δόγμα. Ένα κλειστό σύστημα όπου η ελεύθερη βούληση του κόσμου δεν γίνεται αποδεκτή.
Οι ισλαμιστές κατακρίνουν τον ανοικτό, συστημικό τρόπο ζωής που αγαπά την ελευθερία ως πλουραλιστικό και ανεύθυνο. Μόνο λίγοι δίχνουν να κατανοούν ότι το ισλαμικό κλειστό σύστημα μπορεί να προκαλέσει μια κολοσσιαίων διαστάσεων ζημιά στη κοινωνία μας
Το πώς συμπεριφέρονται οι μουσουλμάνοι σε δημοκρατικές κοινωνίες είναι μια λειτουργία το τι πιστεύουν για τους εαυτούς τους και τον κόσμο. Κάθε μουσουλμάνος σε μια δυτική χώρα είναι αυτό που ο ίδιος πιστεύει για τον εαυτό του. Καθώς το Ισλάμ απαγορεύει τη λογική σκέψη, το πλουραλισμό και την ανεξιθρησκία είναι μάλλον αφελές εκ μέρους μας να περιμένουμε ότι οι μουσουλμάνοι μπορεί να ενταχθούν και να υιοθετήσουν κάποιες δημοκρατικές αρχές και αξίες.
Ένας μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων μεταναστών που θέλουν την εφαρμογή του νόμου της σαρία αποτελούν σοβαρή απειλή για τον πολιτισμό μας, τη δημοκρατία μας και το κράτος δικαίου. Γιατί δεν θέλουμε άραγε να το δούμε; Η απειλή είναι τεράστια.
Είναι επιτακτική ανάγκη να κατανοήσουμε καλά το ισλαμικό σύστημα αξιών και το πώς επηρεάζει τις πρακτικές των πιστών του σε μια δημοκρατική κοινωνία. Δε πρέπει να επιτρέψουμε στους μετανάστες αυτούς που ποτέ δεν πίστεψαν στην ελευθερία να εκμεταλλευτούν την ελευθερία μας επιβάλλοντας μας ισλαμική τυραννία.
Γιατί οι υποκριτές φιλελεύθεροι πολιτικοί και ηγέτες μας αδιαφορούν για την πολιτική, κοινωνική και πολιτισμική απειλή που προέρχεται από τους Τζιχαντιστές? Πρόκειται για μια εθνική ασθένεια απ΄ την οποία οι πολίτες νοσούν δείχνοντας αδιαφορία για την ελευθερία μας, την ατομική ελευθερία, το σύνταγμα αλλά και τις πολιτισμικές αξίες. Οι δημοκρατικές χώρες πολέμησαν εναντίον του Ναζισμού, του Φασισμού και του Κομμουνισμού και απελευθέρωσαν εκατομμύρια από τα δεσμά των «ισμών» αυτών. Οι ελεύθεροι πολίτες των δημοκρατικών χωρών πρέπει να σκεπτόμαστε όχι σαν υποτελείς των ισλαμιστών. Άνθρωποι που αγαπούν την ελευθερία δεν θα πρέπει να δέχονται αδιάλλακτες ιδεολογίες και αδιάλλακτους ανθρώπους. Η ανεκτικότητα και ο συμβιβασμός δεν είναι πανάκεια για ένα επικίνδυνο πολιτικό δόγμα που λανσάρεται σαν θρησκεία.
Είναι δυνατή η ενσωμάτωση των Μουσουλμάνων στη δυτική κοινωνία;
Οι μετριοπαθείς μουσουλμάνοι αλλά και οι πολιτικοί στις δυτικές κοινωνίες υποδοχής είτε λόγω ανεπαρκούς κατανόησης του Ισλάμ είτε σκοπεύοντας να αποπροσανατολίσουν τον κόσμο, διαδίδουν ότι το Ισλάμ είναι μια θρησκεία ειρήνης και μακροπρόθεσμα οι μουσουλμάνοι θα ενταχθούν στο δυτικό τρόπο ζωής. Αλλά αυτό ίσως φαντάζει αδύνατο καθώς από τη παιδική τους ηλικία εκπαιδεύονται να μισούν ο,τιδήποτε μη Ισλαμικό. Μαθαίνουν να μισούν τους μη-μουσουλμάνους σαν καφίρ και να μισούν τη κουλτούρα και τα κοινωνικά τους έθιμα. Μόλις πατήσουν το πόδι τους σε μια μη-μουσουλμανική χώρα, η ισλαμική τους διδασκαλία τους λέει πως: “ εισέρχεστε σε μια καφίρ χώρα ή στη γη των εχθρών σας. Δεν πρέπει να κάνετε κανένα φίλο ανάμεσά τους. Πρέπει να κατακτήσετε αυτή τη χώρα για χάρη του Ισλάμ και να την αλλαξοπιστήσετε». Επομένως είναι μάλλον αδύνατο να θεωρηθούν νομοταγείς προς τη χώρα υποδοχής και να ενταχθούν στη κοινωνία της.
Ευρωπαίοι, Β. Αμερικανοί και Αυστραλοί πολιτικοί έχουν δαπανήσει τρισεκατομμύρια ευρώ και δολαρίων προκειμένου να αποφύγουν το προφανώς αναπόφευκτο, την αδύνατη ένταξη των μουσουλμάνων. Έχουν σπαταληθεί κονδύλια για εθελοντικές προσφορές που οι μετά δυσκολίας εντασσόμενοι ξένοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν κατά βούληση. Κάποιες φορές πραγματικά προσπαθούν αλλά σπάνια αποδίδουν. Αυτό που πρέπει να κατανοήσουμε είναι ότι έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που γαλουχήθηκαν σε κουλτούρες όπου η αυτο-συνείδηση και η υπευθυνότητα δεν έχουν μεγάλη σημασία.
Δε θα πρέπει να επιτρέψουμε τη καταστροφή των πόλεών μας από ανυπότακτες παράλληλες κοινωνίες με ομάδες περιπλανώμενων παράνομων μουσουλμάνων να επιβαρύνουν το σύστημα πρόνοιας και τον δικαιολογημένα αυξανόμενο φόβο που διακατέχει τους μη μουσουλμάνους για τη βία. Οι συνέπειες θα μπορούσαν να είναι τόσο αυστηρές ώστε να ήταν προτιμότερο για οποιονδήποτε αντικοινωνικό μουσουλμάνο να επιστρέψει σε μια μουσουλμανική χώρα, όπου μπορούν να κατανοήσουν και να κατανοηθούν από τη κουλτούρα τους.
Έχει επανειλημμένα διατυπωθεί ότι τα παιδιά των μεταναστών θα αισθανθούν περήφανοι υπήκοοι της χώρας υποδοχής. Αυτό θα μπορούσε να ισχύει για μετανάστες άλλων θρησκευμάτων αλλά όχι για μουσουλμάνους. Στη πραγματικότητα πολλά τέκνα δεύτερης ή τρίτης γενιάς μουσουλμάνων μεταναστών έχουν προσηλωθεί περισσότερο στη θρησκεία και νιώθουν αποστροφή για τους μη μουσουλμάνους απ΄ όσο οι πρώτης γενιάς μετανάστες γονείς τους.
Μια γαλλική έρευνα της εφημερίδας Le Figaro έδειξε ότι μόνο το 14% των περίπου πέντε εκ. μουσουλμάνων θεωρούν τους εαυτούς τους «περισσότερο Γάλλους από Μουσουλμάνους». Μόνο το 12% των μουσουλμάνων που ζουν στη Γερμανία θεωρούν τους εαυτούς τους πρώτα Γερμανούς και μετά Μουσουλμάνους. Μια δανέζικη έρευνα που δημοσιεύτηκε στη φιλο-μουσουλμανική και δημοκρατική οργάνωση «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟΙ» έδειξε ότι μόνο το 14% των μουσουλμάνων της Δανίας αναγνωρίζουν τους εαυτούς τους σαν δημοκράτες και Δανούς.
Βεβαίως γίνεται φανερό από τα παραπάνω ότι οι μουσουλμάνοι μετανάστες στις ευρωπαϊκές χώρες ποτέ δεν θα αφομοιωθούν από την ευρωπαϊκή κοινωνία και ότι είναι αποφασισμένοι να διατηρήσου τη μουσουλμανική τους ταυτότητα. Δεν δείχνουν πίστη στη χώρα υποδοχής ενώ αντιθέτως προσπαθούν να κάνουν το καλύτερο δυνατό ώστε να την κατακτήσουν για χάρη του Ισλάμ μέσω της ταχύτατης αύξησης του αριθμού των γεννήσεων και της επακόλουθης αριθμητικής υπεροχής έναντι των γηγενών Χριστιανών. Έτσι μια ενιαία προσπάθεια όλων των πολιτικών παρατάξεων όλων των χωρών που επηρεάζονται από την επικείμενη Ισλαμοποίηση ίσως αποτελεί την προτεραιότητα της στιγμής προκειμένου να ματαιωθεί ο σχεδιασμός τους για μια ισλαμική ευρωπαϊκή ήπειρο.ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου