Σε κλοιό «λύκων» οι τράπεζες

Αφού όλοι, μα όλοι, συμφω­νούν ότι οι συγχωνεύσεις στις τράπεζες είναι μονόδρομος, γιατί αυτές δεν γίνονται;
«Θα γίνουν» απαντούν αυτοί που ξέρουν… Αλλά μέχρι να γίνουν, οι όροι θα έχουν αλλάξει, και θα έχουν γίνει πιο ευνοϊκοί, για τους ξύπνιους (αυτούς που θα κινηθούν γρήγορα για να τις πάρουν κοψοχρονιά) και σίγουρα λιγότερο ευνοϊκοί γι’ αυτούς που, ενώ κρατούν τα κλειδιά των εξε­λίξεων, αποδεικνύονται χαμηλότεροι των περιστάσεων.
Σχεδόν δυο εβδομάδες μετά την πολύκροτη πρόταση της Εθνικής στην Alpha, τα σενάρια συνεχίζουν
να δίνουν και να παίρνουν. Με τη δι­αφορά ότι, ενώ το πρώτο επταήμερο οι σεναριογράφοι έβλεπαν «συνέ­χεια» για τις δύο τράπεζες, τώρα μι­λούν για άλλα ζευγαρώματα. Και τα σενάρια κουράζονται και, ενώ στο χρηματιστήριο οι μετοχές του τραπε­ζικού κλάδου είχαν εκτιναχθεί στην προσδοκία μιας (ή και περισσότε­ρων) συμφωνιών, τώρα διορθώνουν άγαρμπα, φέρνοντας τους τραπεζί­τες απέναντι στη σκληρή πραγματι­κότητα. Ποια είναι αυτή:
Το μεγάλο ξεφόρτωμα
Οι ελληνικές τράπεζες, διορθώνο­ντας, δεν ρίχνουν μόνο τις τιμές των μετοχών, αλλά και τις κεφαλαιοποι­ήσεις των ομίλων τους, φέρνοντας αναπόφευκτα στον νου το ενδεχό­μενο μιας επιθετικής εξαγοράς. Εκεί δηλαδή που οι διοικήσεις συζητού­σαν τους όρους μιας φιλικής συγ­χώνευσης, να βρεθούν υπό μία εξα­γορά, τους όρους της οποίας δεν θα μπορούν να ελέγξουν.
Και η σκληρή πραγματικότητα εί­ναι ότι η κεφαλαιοποίηση των 2,5 δισ. της Alpha, ακόμη και αυτή των 6,5 της Εθνικής, δεν είναι και τόσο υψηλή που να αποτρέπει κάποια ξέ­να κεφάλαια να πάρουν τον έλεγχο στα χέρια τους. Εδώ οι Γάλλοι (όπως θα διαβάσετε παραπλεύρως) έβαλαν 3 δισ. για να κρατήσουν την Emporiki! Άλλωστε όποιοι ενδιαφέρονται δεν θα χρειαστεί να βάλουν και τόσα χρήματα… Και στο επίπεδο αυτό, κα­ταγράφουν πολλοί οικονομικοί πα­ράγοντες την ιστορική ευθύνη των διοικήσεων.
Οι ξένοι, και κυρίως οι Αμερικανοί, έδειξαν τις προθέσεις τους αμέσως μετά το ναυάγιο. Μόνο το τελευταίο διήμερο της περασμένης εβδομάδας ξεφόρτωσαν τσουβάλια ελληνικών τραπεζικών μετοχών, διαμορφώνο­ντας μια τάση που συνεχίστηκε και αυτή την εβδομάδα. Για την ακρίβεια:
Για την Εθνική, η Citi ξεφόρτωσε 860.000 μετοχές, η Goldman 460.000 και η JP Morgan άλλες 300.000. Για την Alpha τα πράγματα ήταν ακόμα χειρότερα, αφού η Citi ξεφόρτωσε 1 εκατομμύριο μετοχές και η Goldman πάνω από μισό εκατομμύριο. Η μπά­λα πήρε και τους υπόλοιπους, με την Eurobank να βλέπει πωλήσεις σχεδόν 300.000 μετοχών από BofA και Credit Suisse, και την Πειραιώς να έχει πω­λήσεις 1.600.000 μετοχών της από Bank of America, Merrill Lynch, Citi και Credit.

Αν και στις αρχές της εβδομάδας οι ξένοι επέστρεψαν με αγορές που σταμάτησαν την κατρακύλα, η ζημιά είχε γίνει και οι κινήσεις αυτές γέμι­σαν με άγχος τους τραπεζίτες. Που γνωρίζουν ότι πλέον οι «λύκοι» βρί­σκονται γύρω από το μαντρί και πως εύκολα πια μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα. Ιδιαίτερα, δε, αν υπάρ­ξουν και σοβαρές εξελίξεις…
Φόβος για υποβάθμιση
Συγκεκριμένα, όπως αποκάλυψετο www.bankingnews.gr, η ΤτΕ θα ζητή­σει να υποβάλουν γραπτώς στα μέσα Απριλίου τα προκαταρκτικά και ορι­στικά έως τα τέλη Μαΐου τις προτά­σεις τους για τον τρόπο και τον χρόνο μείωσης της εξάρτησης από την ΕΚΤ. Οι ελληνικές τράπε­ζες έχουν αντλήσει συνολικά 95 δισ. ευρώ και έναντι αυτής της ρευστότη­τας έχουν καταθέσει ως εγγυήσεις στην ΕΚΤ 137,7 δισ. οι οποίες μπορεί να έχουν ξεπεράσει και τα 141 δισ. ευρώ μετά τις τελευταίες αλλαγές με τα haircut της ΕΚΤ.
Οι εξελίξεις αυτές μπορεί να έρ­θουν είτε από την ΕΚΤ (από την οποία οι ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει δάνεια 95 δισ. ευρώ) είτε από τους οίκους αξιολόγησης, που, αν υπο­βαθμίσουν κι άλλο τις ελληνικές τρά­πεζες, θα διευρύνουν περαιτέρω τη μαύρη τρύπα που ήδη έχουν.
Μια νέα υποβάθμιση των τραπε­ζών από τη Moody’s (η αξιολόγηση αναμενόταν για τις αρχές του χρό­νου, αλλά τοποθετείται πλέον για μετά τη Σύνοδο του Μαρτίου, και πιθανότατα τον Απρίλιο) θα προκα­λέσει χοντρό πρόβλημα. Δηλαδή θα μεγαλώσει την τρύπα στη ρευστότη­τα που έχουν αντλήσει από την ΕΚΤ κατά 5-10 δισ. ευρώ. Επιπλέον η ΕΚΤ ζητά από τις ελληνικές τράπεζες, με τη σύμφωνη γνώμη της ΤτΕ, να μει­ώσουν την εξάρτησή τους από τη Φρανκφούρτη. Δηλαδή να κάνουν τα 95 δισ. του δανεισμού 60-70 τους επόμενους μήνες. Tαυτόχρονα η Κε­ντρική Τράπεζα σφίγγει τον κλοιό, αφού διαμηνύει στους Έλληνες τρα­πεζίτες ότι δεν θα δέχεται πλέον ως ενέχυρα μη τιτλοποιημένα δάνεια, που φέρουν εγγύηση του Δημο­σίου, αυτά δηλαδή που έχουν δώσει οι τράπεζες σε ΔΕΚΟ και ασφαλιστικούς οργα­νισμούς... Με δυο λόγια, τους λένε: κινηθείτε στην κατεύθυνση των συγχωνεύ­σεων και ξεφορτωθείτε τα ελληνικά ομόλογα.
Η απορρόφηση μιας υποβάθμισης και αυτών των τόσο ισχυρών πιέσεων μπορεί να γίνει μόνο με συνέργειες ουσίας σαν και αυτές που φέρουν οι συγχωνεύσεις. Λέγεται μάλιστα ότι από την ΕΚΤ προτάθηκε στους Έλ­ληνες τραπεζίτες να πουλήσουν τις θυγατρικές τους στα Βαλκάνια για να ενισχύσουν τη ρευστότητά τους.
Σε όλα αυτά βέβαια πρέπει να προστεθεί και ο κίνδυνος μιας ανα­διάρθρωσης του ελληνικού χρέους, που θα στοιχίσει στις ελληνικές τρά­πεζες απώλειες άνω των 15 δισ. σε κεφάλαια.
Όλοι λοιπόν βλέπουν συγχωνεύ­σεις. Ακόμη και οι τραπεζίτες. Την περασμένη εβδομάδα ο Μιχάλης Σάλλας της Πειραιώς δήλωνε: «Πρέ­πει να πάμε σε μεγαλύτερα σχήμα­τα στον τραπεζικό κλάδο και οπωσ­δήποτε σε πιο ανταγωνιστικά. Πρέ­πει να δημιουργήσουμε συνθήκες για μεγαλύτερες οικονομίες κλίμα­κας και βελτίωσης της ανταγωνιστι­κής λειτουργίας των τραπεζών. Αυτό πρέπει να γίνει με φιλικό τρόπο».
Πολλή δουλειά
Προσέθετε βέβαια με νόημα ότι κάτι τέτοιο «δεν μπορεί να γίνει κα­τά παραγγελία. Θέλει πολλή δουλειά και συζήτηση για να είναι οι συγχω­νεύσεις πετυχημένες». Πέταξε, έτσι, τη σπόντα του…
Λίγα 24ωρα αργότερα και ο Θύμιος Μπουλούτας της Marfin συμφωνού­σε (μην ξεχνάμε ότι οι δύο τράπεζες βρέθηκαν κοντά σε μία συγχώνευ­ση στα τέλη του 2010): «Οι συγχω­νεύσεις είναι μια ιδιαίτερα δύσκολη υπόθεση. Πρόκειται για πολύπλοκα και σύνθετα εγχειρήματα, που απαι­τούν πολύ χρόνο και σκληρή δου­λειά. Πιστεύω ότι οι συνθήκες για τη δημιουργία μεγαλύτερων σχημάτων έχουν ωριμάσει». Και προειδοποι­ούσε: «Οι συνθήκες έχουν αλλάξει δραματικά», για να καταλήξει ότι τα επόμενα τρία χρόνια θα λειτουργούν στην Ελλάδα τρία μεγάλα τραπεζικά σχήματα, ενώ κάποια μικρά ιδρύμα­τα θα προσφέρουν μόνο ειδικές υπη­ρεσίες. ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ