«Εκσυγχρονισμός»...αγαπούλες

Του Δημήτρη Μυ

Έκπληξη για τα όσα... όμορφα συγκλονίζουν αυτές τις μέρες το ελληνικό ποδόσφαιρο νιώθουν μόνο οι αφελείς, οι παντελώς άσχετοι με το θέμα και οι οπαδικοί κάφροι που θεωρούν ότι η μπόχα την οποία αναπνέουν και ο βούρκος στον οποίο «πλατσουρίζουν» είναι φυσιολογική κατάσταση. Οι υπόλοιποι, όσοι δηλαδή αγαπούν τη

μπάλα, παρά τη δυσοσμία που αποπνέει το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο, είναι απλά καχύποπτοι και αναμένουν το τελικό αποτέλεσμα αυτής της πρωτοφανούς αποτελεσματικότητας αλλά και χολιγουντιανής επικοινωνιακής υπερπαραγωγής με τίτλο «κάθαρση στο ελληνικό ποδόσφαιρο».

Και μια που μιλήσαμε για Χόλιγουντ μας ήρθαν στο νου σκηνές από ταινίες από τον αμερικανικό υπόκοσμο την εποχή της ποτοαπαγόρευσης, τότε που μαφιόζοι έστηναν παιχνίδια, έλεγχαν το τζόγο και πήγαιναν μέσα , όχι γιατί είχαν καθαρίσει πέντε- έξι αλλά για ...φοροδιαφυγή.

Στην Αμερική ο τζόγος εντάχθηκε στο σύστημα εδώ και χρόνια. Οι μαφιόζοι βρήκαν τον τρόπο να νομιμοποιήσουν τις δραστηριότητές τους και να ενταχθούν στο σύστημα. Εκτοτε, η νόμιμη μπίζνα του τζόγου διογκώνεται και διευρύνεται όχι μόνο στις ΗΠΑ, αλλά παγκοσμίως. Ποιοι άραγε είναι πίσω απ τους κολοσσούς των καζίνο, και των στοιχηματζίδικων παγκοσμίως; Ποιοι διεκδικούν κομμάτι ή όλη την πίτα από τους κρατικούς (ΟΠΑΠ, Λαχεία για παράδειγμα) τζόγους;

Δεδομένων τούτων, προκύπτει ένα βάσιμο ερώτημα: Για πόσο οι αυτοκράτορες του τζόγου μπορούν να ανεχθούν διάφορα περιφερειακά λαμόγια που έχουν στήσει μαγαζάκια τα οποία ροκανίζουν από το τζίρο τους; Στην προκειμένη (ελληνική) περίπτωση φαίνεται πως η ανοχή πήρε τέλος. Το ξήλωμα έχει αρχίσει εδώ και καιρό σε χώρες όπως η Γερμανία, η Πολωνία....

Κάπως έτσι,τα παραμάγαζα κλείνουν το ένα μετά το άλλο. Η «τάξη» αποκαθίσταται. Ο τζόγος εκσυγχρονίζεται, οι τρύπες για διαφυγόντα κέρδη κλείνουν και οι κολοσσοί παίρνουν (με το τσαμπουκά τους) κομμάτι ή ολόκληρη την πίτα των κρατικών τζόγων...

Όσο για το ποδοσφαιρικό παιχνίδι - όπως άλογα και τα σκυλιά που τρέχουν στην αρένα - όσο θα είναι αντικείμενο στοιχήματος, πάντοτε θα πλανάται πάνω του η σκιά του στησίματος, ανεξάρτητα ποιος τελικά θα εισπράττει την γκανίοτα.

Υ.Γ. Πόσο άραγε είναι τυχαίο ότι το κακό σπυρί του ελληνικού ποδοσφαίρου έσπασε ακριβώς τη στιγμή που οι κάτοικοί της χώρας βρίσκονται στην μέγκενη των πιέσεων για τον βίαιο και εκ βάθρου «εκσυγχρονισμού» τους; ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ