Ανέστης Τσουκαράκης, Αντισυνταγματάρχης (ΣΔΓ),
Πρόεδρος Συνδέσμου Υποστήριξης και Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων.
Πολλές οι συζητήσεις που λαμβάνουν τον τελευταίο καιρό με συμμετέχοντες τα «εν ενεργεία» στελέχη των Ενόπλων Δυνάμεων, εντός και εκτός των στρατοπέδων, με τις οικογένειες και φίλους. «Αλλιώς ξεκινήσαμε» λένε «και αλλιώς καταλήγουμε». «Άλλα τα όνειρά μας και οι προσδοκίες μας» «και άλλη η πραγματικότητα», η οποία σε προσγειώνει απότομα, και μάλιστα σε στέλνει στο χείλος του γκρεμού. Τι μένει πλέον; Κάποιος να σε σπρώξει, να πέσεις και να γκρεμοτσακιστείς.
Ίσως κάποιοι αυτό να απεργάζονται μέσα στο μυαλό τους. Επιβουλεύονται και δοκιμάζουν τις αντοχές των Ελλήνων στρατιωτικών. Λίγο ακόμη. Λίγο ακόμη. Τάξε τους. Τράβα το πίσω, αντέχουν. Πάμε πάλι από την αρχή. Δώσε τους φτερά και ελπίδα. Τώρα κόψ΄ τα. Δοκίμασέ τους. Όχι, έτσι, δεν πρέπει να γίνει έτσι. Βγάλ΄ το κρυφά, δεν θα το καταλάβουν. Δεν έχουν το χρόνο να σκεφτούν. Τσάκισέ τους. Τώρα είναι η ευκαιρία. Χτύπα. Δεν έχουν έτσι κι αλλιώς εκπροσώπηση. Δεν τους ακούει κανείς.
Γιατί άραγε συμβαίνουν όλα αυτά; Τι είναι αυτό που υποκρύπτεται; Τι θέλουν να πετύχουν; Ποιοι είναι αυτοί; Όλα στο όνομα του κέρδους, του χρήματος, του κόστους. Δε βγαίνουμε. Δεν μπορούμε. Δεν αντέχουμε άλλο. Είναι το μόνο που ακούς παντού. Όλα πουλιούνται και αγοράζονται. Συνειδήσεις, όνειρα, ελπίδες, ιδανικά, φρόνημα, ηθική. Για ποιο λόγο; Είναι εχθροί ή φίλοι;
Τι περιμένει κάποιος από όλα αυτά που συμβαίνουν στις πλάτες και σε βάρος των Ελλήνων στρατιωτικών; Δεν ακούει κανείς; Δεν βλέπει κανείς; Σε ποιο ποσοστό πρέπει να συμμετέχουν και οι Έλληνες στρατιωτικοί; 15%; 20%; 30%; ή περισσότερο και πόσο; Σε τί πρέπει να συμμετέχουν; Στα οικονομικά τους; Στα δημόσια οικονομικά; Στα οικονομικά των άλλων, σε βάρος τους; Στα οικονομικά σε βάρος των άλλων; Στο ηθικό; Στην ψυχολογία; Στην ηθική; Στην κατακρεούργηση της οικογένειας; Της φωνής; Σε τί; Τι απέμεινε να αρπάξουν;
Με τί, άραγε, αποτιμώνται όλα αυτά; Είναι κάτι το χειροπιαστό; Κάτι που τρώγεται; Κάτι που πίνεται; Ή είναι κάτι που βγαίνει μέσα από άγνωστες πηγές;
Οι ιστορικοί έχουν αρχίσει, ήδη, να καταγράφουν. Το ηθικό των Ελλήνων στρατιωτικών, πλέον, στο χαμηλότερο σημείο του. Τα παιχνίδια πολλά και άγνωστα, για καλούς παίκτες, με δυνάμεις και αντοχές. Εμπιστοσύνη, πλέον, δεν υπάρχει σε κανέναν. Στόχευση μηδέν.
Νέοι, ακόμη, στρατιωτικοί και ήδη έπεσαν στην κατάθλιψη. Δυσοίωνο, αναφωνούν, το μέλλον. Τι να κάνουν; Πού να στραφούν; Σε δεύτερη δουλειά; Να τα παρατήσουν; Να συνεχίσουν; Με τι δυνάμεις; Με ποιους συμπαραστάτες; Με αυτό που τους έμαθαν, την οσφυοκαμπτική πρακτική; Μη μιλάς, μη γελάς. Ορκίστηκαν υπακοή στο Σύνταγμα και τους Νόμους του Κράτος. Όμως, βλέπουν ότι για αυτούς δεν τηρούνται ούτε το Σύνταγμα, ούτε οι Νόμοι. Να γελάσουν; Να κλάψουν;
Δεν το αντέχουν. Είναι νέα παιδιά. Με καινούριο μυαλό και ατσάλινα νεύρα. Βράζουν. Θέλουν να ξεσπάσουν. Τα e-mails που φτάνουν καθημερινά στο Σύνδεσμο Υποστήριξης και Συνεργασίας Μελών Ενόπλων Δυνάμεων τα λένε όλα. Τι να πεις, άραγε, σε αυτά τα παιδιά; Πώς να τα συγκρατήσεις;
Τους υπόσχονται και υπόσχεσαι και εσύ. Τι άλλο να κάνεις; «΄Όλα θα πάνε καλά» ψελίζεις. Να έχετε πίστη. Δύναμη. Αντοχή. Υπομονή και επιμονή. Όλοι μαζί θα τα καταφέρουμε. Θα το ξεπεράσουμε. Πρέπει να καταλάβετε τη δύναμή σας. Πάντα οι Έλληνες στρατιωτικοί ήταν, είναι και θα παραμείνουν δυνατοί.
Το έχει αποδείξει η ιστορία. Προφανώς, θα το αποδείξει ακόμη μία φορά. «Μα δεν μας σκέφτεται κανείς» αναφωνούν. «Δεν μας υπολογίζει κανείς». Όλοι στο ίδιο τσουβάλι στα άσχημα. «Ξεχωριστά και με υπομονή στα καλά», μας λένε. Εσείς (οι στρατιωτικοί) είσαστε το κάτι άλλο. Αφήστε πρώτα τους άλλους να καρπωθούν τις νίκες σας και θα έρθει και η δική σας χαρά. Μη βιάζεστε.
Προφανώς, κάποιος δουλεύει κάποιον. ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου