Πρώτα η ψυχή, μετά το χούι...

 

Είναι πραγµατικά απίστευτο και εξοργιστικό το ότι, ενώ οι Έλλη­νες πολίτες οδηγούνται από το ένα τελεσίγραφο στο άλλο, µε τους µι­σθούς και τα ασφαλιστικά δικαιώµατα να περικόπτονται άγρια και το βιοτικό επίπεδο να γκρεµίζεται σε «χαµηλά» δεκαετιών, το «πολύ βαθύ κράτος» του Δηµοσίου και η κυβέρνηση (Παπανδρέ­
 zoom

ου) συνέχιζαν να λειτουργούν µε τη συλλογιστική και την προκλητική στά­ση των περασµένων δεκαετιών.
Πώς αλλιώς µπορεί να εξηγηθεί (για να µην υποθέσουµε χειρότερα βέ­βαια...) το ότι, µεσούσης της κρίσης που έφεραν οι χειρισµοί του ΓΑΠ για το δηµοψήφισµα και ενώ η χώρα µας «απει­λείται» από διάφορα κέντρα και παρά­κεντρα µε πτώχευση, οι αρµόδιες υπη­ρεσίες του υπουργείου Οικονοµικών ενέκριναν τον δανεισµό ιδιωτικής επι­χείρησης, που βρίσκεται στο άρθρο 99, µε εγγύηση του ελληνικού Δηµοσίου!
Σύµφωνα µε έγγραφο της Γενικής Γραµµατείας Δηµοσιονοµικής Πολιτικής του υπ. Οικονοµικών, που έφθασε στα γραφεία του «Π», την Τρίτη 1η Νοεµβρί­ου η Διυπουργική Επιτροπή ενέκρινε κατ’ αρχάς τον δανεισµό των Ναυπηγεί­ων Ελευσίνας µε το ποσό των 10 εκατ. ευρώ µε εγγύηση του Δηµοσίου. Μάλι­στα το έγγραφο κοινοποιεί τη σχετική απόφαση και στον... Οργανισµό Διαχεί­ρισης Δηµοσίου Χρέους (ΟΔΔΗΧ). Προ­φανώς για να ενηµερωθεί µια και θα πρέπει να προσθέσει τα χρήµατα αυτά στον λογαριασµό του χρέους.
Το «Π» δεν ενδιαφέρεται για τους λόγους που οδήγησαν στην τυπική έγκρι­ση του δανεισµού, αλλά βάζει µια σει­ρά από εύλογα ερωτήµατα:
♦ Πώς το Δηµόσιο δίνει εγγύηση σε µια ιδιωτική εταιρεία την ώρα που το ίδιο καταρρέει λογιστικά;
♦ Μπορεί το Δηµόσιο, στην οικονο­µική κατάσταση που βρίσκεται, να δίνει γενικότερα εγγυήσεις - και σε ποιους;
♦ Μπορεί µια ιδιωτική επιχείρηση, που ήδη προστατεύεται από τους πι­στωτές της χάρη στο άρθρο 99, να απο­λαµβάνει ακόµη µεγαλύτερης προστα­σίας λαµβάνοντας δάνειο µε την εγγύη­ση του Δηµοσίου;
♦ Πού θα διατεθούν τα 10 εκατ. ευ­ρώ που θα λάβουν τα Ναυπηγεία Ελευσίνας τη στιγµή που η εταιρεία δεν πλη­ρώνει τους πιστωτές της, ενώ περικό­πτει τις αποδοχές των εργαζοµένων;
Το τελευταίο ερώτηµα είναι ιδιαίτε­ρα επίκαιρο, καθώς µόλις στις αρχές της εβδοµάδας το σωµατείο των ερ­γαζοµένων έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου για την καταβολή των μισθών του Νοεµβρίου.
Πρόκειται για µια περίπτωση που θα άφηνε πραγµατικά άναυδο οποιονδή­ποτε Ευρωπαίο ελεγκτή της οικονοµί­ας µας.
Το ενδιαφέρον στην υπόθεση αυτή, βέβαια, είναι ότι τα Ναυπηγεία Ελευσί­νας πρακτικά λειτουργούν εδώ και πολ­λά χρόνια υπό κρατική επιδότηση, αφού το αντικείµενό τους εξαντλείται (σχεδόν αποκλειστικά) στις παραγγελίες πλοίων για λογαριασµό του Πολεµικού Ναυτι­κού. Μάλιστα έχει ευνοηθεί τόσο, ώστε επί Σηµίτη, την περίοδο των µεγάλων εξοπλιστικών προγραµµάτων, είχε πά­ρει µε απευθείας ανάθεση το πρόγραµµα ναυπήγησης των πυραυλακάτων. Με τη μεθόδευση που ακολουθήθη­κε τότε, υπό το πρόσχηµα της ελληνοποίησης των εξοπλιστικών προγραµ­µάτων, η Ελευσίνα έγινε ο κύριος ανά­δοχος του προγράµµατος και οι ξένοι κατασκευαστές προσήλθαν σε αυτήν για να παρουσιάσουν σχέδια και οικο­νοµοτεχνικές µελέτες για να φτιάξουν τα πλοία τους. Αντιλαµβάνεστε το πάρ­τι που έγινε...
Τελικά η αρχική ανάθεση πήρε δύο επιπρόσθετες παραγγελίες και «απέ­δωσε» συνολικά 5 πλοία, στο τελευ­ταίο εκ των οποίων παρουσιάστηκαν κατασκευαστικά προβλήµατα. Εξαιτίας των προβληµάτων αυτών, το Ναυτικό σχεδίαζε να ενεργοποιήσει τις ρήτρες των συµβάσεων εις βάρος του Ναυπηγείου Ελευσίνας, τα οποία στο µεταξύ κήρυξαν πρακτικά... πτώχευση µε την υπαγωγή τους στο άρθρο 99.
Λέγεται µάλιστα ότι, την περίοδο που έγινε το αίτηµα υπαγωγής, η ιδιο­κτησία των ναυπηγείων (όµιλος Ταβουλάρη) διέρρεε πως πρόκειται για έναν τακτικό ελιγµό, µέχρις ότου η Ελλάδα αποφασίσει να παραγγείλει τις γαλλικές φρεγάτες που προµοτάριζε τότε ο Σαρκοζί!!!
Το έτερο παράδοξο είναι ότι, έναν χρόνο πριν, τα Ναυπηγεία Ελευσίνας ποζάριζαν ως αγοραστές για το αντίπα­λο «µαγαζί» του Σκαραµαγκά, το οποίο τελικά κατέληξε στον Λιβανέζο επι­χειρηµατία Ισκάνταρ Σάφα. Σήµερα το πλέον πιθανό είναι η απορρόφηση και της Ελευσίνας από τους ξένους...ΠΟΝΤΙΚΙ