Την ίδια ώρα ο πρόεδρος της Ν.Δ. Αντώνης Σαμαράς κατευθυνόταν στο σπίτι του στην Κηφισιά με την ελπίδα να πέσει για ύπνο και να ξυπνήσει στις 19 Φεβρουαρίου, την ημέρα δηλαδή των
προγραμματισμένων εκλογών.
Μόνο που τα πράγματα δεν ήρθαν... ακριβώς έτσι και ο Σαμαράς έχει χάσει τον ύπνο του από τις ραγδαίες εξελίξεις και από τις συνέπειες που έχουν αυτές στο κόμμα του, αφού η κρίση στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ μεταδόθηκε με μεγάλη ευκολία στη Ν.Δ. Ο εφιάλτης που ζει μάλλον θα πάρει καιρό να τελειώσει...
Από τον «ανένδοτο» που κήρυξε την προηγούμενη εβδομάδα ο πρόεδρος της Ν.Δ. έφτασε στην άτακτη υποχώρηση και από εκεί στην κόλαση, αφού το βασικό στοιχείο της πολιτικής που ακολουθούσε όλο αυτό το διάστημα, οι αντιμνημονιακές κορώνες, πήγε στο καλάθι των αχρήστων. Και μαζί με αυτό κατρακύλησε στις δημοσκοπήσεις, που μέχρι πρότινος του επιβεβαίωναν άνετη πολιτική κυριαρχία και του έδιναν ένα εφαλτήριο για να διεκδικήσει σοβαρά την πολυπόθητη αυτοδυναμία.
Αντίστροφη μέτρηση
Η αιφνιδιαστική κίνηση του Παπανδρέου περί διεξαγωγής δημοψηφίσματος για τη δανειακή σύμβαση δρομολόγησε μια σειρά γεγονότα που κανείς στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν μπορούσε να φανταστεί. Η αντίστροφη μέτρηση για τη Ν.Δ. άρχισε από τη στιγμή που αποφάσισε να μην παραστεί στη συζήτηση για την ψήφο εμπιστοσύνης στη Βουλή.
«Είμαστε γελοίοι που αποχωρούμε. Πρέπει να μείνουμε και να τοποθετηθούμε για όλα αυτά που συμβαίνουν. Δεν μπορούμε να είμαστε έξω από τα γεγονότα», φώναζαν κάποιοι από τους αντιρρησίες βουλευτές της αξιωματικής αντιπολίτευσης όταν αποφασίστηκε η αποχώρησή τους από την αίθουσα του Κοινοβουλίου.
Η γκρίνια κορυφώθηκε όταν μετά την ψήφο εμπιστοσύνης ο Σαμαράς έκανε δήλωση έξω από το γραφείο του, αντί να είναι μέσα στην αίθουσα, όπως όλοι οι άλλοι αρχηγοί, για να αντιπαρατεθεί σε όσα είπε ο πρωθυπουργός.
Μόνο που αυτό ήταν η αρχή. Από το Σάββατο το πρωί μία ομάδα νεοφιλελεύθερων βουλευτών, που διεκδικούν να χαρακτηρίζονται «ευρωπαϊστές», όπως οι Κ. Χατζηδάκης, Κυρ. Μητσοτάκης, Α. Σπηλιωτόπουλος, Ν. Δένδιας, Μ. Βαρβιτσιώτης, Σ. Χατζηγάκης, διεμήνυσαν στον πρόεδρό τους ότι, εάν η Ν.Δ. δεν συναινέσει στην κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας που προτείνει ο πρωθυπουργός, αυτοί θα ανεξαρτητοποιηθούν.
Πιέσεις
Μάλιστα είχαν προσπαθήσει να έρθουν σε επαφή και με άλλα στελέχη της Ν.Δ. που βρίσκονται κοντά στις απόψεις τους προκειμένου και εκείνα με τη σειρά τους να πιέσουν προς την κατεύθυνση της «συναίνεσης». Υπενθύμιζαν μάλιστα ότι δυο εικοσιτετράωρα πριν είχαν συστρατευθεί με βουλευτές του ΠΑΣΟΚ προκειμένου να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση και από τα δύο κόμματα, η οποία θα δώσει «λύση στα προβλήματα» αυτούς τους δύσκολους καιρούς.
Σαν να μην έφτανε αυτό, άρχισαν να φτάνουν τα μηνύματα από την Ευρώπη και ιδιαίτερα από το Βερολίνο ότι, εάν η Ν.Δ. δεν συναινούσε σε μια «κυβέρνηση σωτηρίας», τότε τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα για τον Σαμαρά.
Για να μην έχει μάλιστα καμία αμφιβολία για τις προθέσεις των Ευρωπαίων συντρόφων του, ο αντιπρόεδρος του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος με μια σκληρή ανακοίνωση του ξεκαθάρισε ότι δεν υπάρχει περίπτωση επαναδιαπραγμάτευσης κανενός πακέτου και άρα τίναζε στον αέρα το βασικό επιχείρημα της Ν.Δ., ότι θα ζητούσε να ξανασυζητηθούν η δανειακή σύμβαση και τα μνημόνια στην περίπτωση που κέρδιζε τις εκλογές.
Έπειτα από αυτό το αδιέξοδο ο Σαμαράς αναγκάστηκε να συναινέσει στη δημιουργία της κυβέρνησης και έστειλε στον Ευάγγελο Βενιζέλο τα... παιδιά τα ατίθασα. Στην ανακοίνωση που εκδόθηκε ύστερα από αυτή τη συνάντηση υπήρχε και η ημερομηνία διεξαγωγής των πρόωρων εκλογών, ενώ γινόταν καθαρό ότι το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν επιθυμούσε να μπει στο κάδρο της συγκυβέρνησης βάζοντας στο νέο κυβερνητικό σχήμα κοινοβουλευτικά στελέχη της Ν.Δ.
Ταυτόχρονα ο Σαμαράς δήλωνε κατηγορηματικά ότι η Ν.Δ. θα υπερψηφίσει τη δανειακή σύμβαση.
Οι... όροι
Η Ν.Δ. μέχρι και την τελευταία στιγμή έθετε μία σειρά από όρους τους οποίους τους πήρε... όλους πίσω. Συγκεκριμένα:
♦ Ζητούσε μια κυβέρνηση στην οποία να μην υπάρχουν πολιτικά πρόσωπα, παρά μόνο τεχνοκράτες. Αναγκάστηκε να υπαναχωρήσει και να δεχθεί ότι οι τεχνοκράτες δεν μπορούν να πάρουν πολιτικές αποφάσεις.
♦ Αρχικά επέμεινε να μην είναι κανένα στέλεχος της Ν.Δ. Ούτε κοινοβουλευτικό ούτε εξωκοινοβουλευτικό. Και σε αυτό υποχώρησε.
♦ Δήλωσε ότι θα ψηφίσει τη δανειακή σύμβαση αλλά όχι τον εφαρμοστικό νόμο. Οι πιέσεις ήταν τέτοιες που την ανάγκασαν σε υποχώρηση.
♦ Επέμενε οι πρόωρες εκλογές να γίνουν σε έξι εβδομάδες. Πήγαν τελικά στις 19 Φεβρουαρίου, χωρίς να είναι σίγουρο και αυτό.
Το μόνο που τελικά κατάφερε ο Σαμαράς ήταν να εξαναγκαστεί σε παραίτηση ο πρωθυπουργός και να προχωρήσει το σενάριο της συγκυβέρνησης.
Όλες αυτές οι παλινωδίες μόνο σύγχυση δημιούργησαν μέσα στη Ν.Δ., η οποία, μετά τη δήλωση του Σαμαρά ότι θα στηρίξει την κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, έμοιαζε με καζάνι που βράζει.
Στον... ΛΑΟΣ
Πολλοί βουλευτές της «λαϊκής Δεξιάς», στελέχη του κόμματος, γραμματείς των νομαρχιακών επιτροπών, αλλά και πλήθος ψηφοφόροι άρχισαν να τηλεφωνούν στα γραφεία της Ν.Δ. και να διαμαρτύρονται για την αλλαγή στάσης του κόμματός τους. Άλλοι απειλούσαν ότι θα αποχωρήσουν, άλλοι ότι θα παραδώσουν τις κομματικές τους ταυτότητες και άλλοι ότι θα πάνε στον... ΛΑΟΣ.
Η Τρίτη ήταν μία πραγματικά εφιαλτική μέρα για τον πρόεδρο της Ν.Δ., που μάθαινε τα μηνύματα του κόσμου και έβλεπε τη δημοτικότητα του κόμματός του να καταρρέει και άρα την αυτοδυναμία στο σενάριο των εκλογών να απομακρύνεται. Την ίδια στιγμή άκουγε και τον απίστευτο Καρατζαφέρη να ανεβάζει τις... αντιμνημονιακές κορώνες υιοθετώντας όλα όσα άφηνε στην άκρη η Ν.Δ., προκειμένου να κερδίσει το δυσαρεστημένο ακροατήριό της. Η ένταση ήταν τόσο μεγάλη, ώστε το απόγευμα της Τρίτης ξέσπασε εμφύλιος πόλεμος ανάμεσα στους στενούς του συνεργάτες. Οι Γιώργος Μουρούτης και Φαήλος Κρανιδιώτης στάθηκαν απέναντι στους Χρύσανθο Λαζαρίδη και Δημ. Σταμάτη λέγοντας ότι δεν έπρεπε ο Σαμαράς να συναινέσει στη δημιουργία αυτής της κυβέρνησης. Μέσα στον γενικό χαμό ο πρόεδρος της Ν.Δ. κάποια στιγμή έφυγε για άγνωστη κατεύθυνση για μία ολόκληρη ώρα.
Φυλλορροεί η βάση
Το σίγουρο είναι ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αντιμετώπισε το μεγαλύτερο δίλημμα της ζωής του, αφού από τη μία πλευρά είχε τους νεοφιλελεύθερους να τον πιέζουν και να του ζητούν να αποδείξει έμπρακτα πως εννοεί ότι στηρίζει τον «ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας» και από την άλλη τη βάση της Ν.Δ., που έμοιαζε να φυλλορροεί υπό το βάρος των νέων εξελίξεων.
Το επιχείρημα ότι εξαιτίας των κινήσεων του Σαμαρά ακυρώθηκε το δημοψήφισμα και εξαναγκάστηκε σε παραίτηση ο πρωθυπουργός δεν φαίνεται να έπιασε ιδιαίτερα στους νεο-δημοκράτες, που είχαν έτσι κι αλλιώς ανέβει στα κάγκελα και προσπαθούσαν να πιαστούν - ματαίως - από την ελπίδα ότι είτε η Ν.Δ. δεν θα συμμετείχε στην κυβέρνηση είτε ότι αυτή θα είχε «υπηρεσιακό» χαρακτήρα με σκοπό να οδηγήσει απλώς σε εκλογές...
Έτσι, σε μια τελευταία απελπισμένη προσπάθεια να δείξει ότι υπάρχει ένα όριο στις υποχωρήσεις που μπορεί να κάνει, δήλωσε απευθυνόμενος προς τους Ευρωπαίους ότι δεν δίνει εγγράφως, όπως του ζητούσαν, διαβεβαιώσεις ότι θα υπερψηφίσει τη δανειακή σύμβαση. «Ο λόγος μου είναι συμβόλαιο» είπε σε μία έκρηξη πατριωτισμού, επικαλούμενος την «εθνική αξιοπρέπεια», και η αλήθεια είναι ότι κατάφερε να αντιστρέψει λίγο το κακό κλίμα που υπήρχε στο κόμμα του.
Εκμεταλλευόμενος μάλιστα το μπάχαλο της κυβέρνησης στην προσπάθεια για την ανεύρεση πρωθυπουργού, προχώρησε ένα βήμα παραπάνω και επανέφερε την πρότασή του για μη συμμετοχή κοινοβουλευτικών προσώπων από τη Ν.Δ. στη νέα κυβέρνηση.
Εάν πάντως αναγκαζόταν να προχωρήσει σε μία τέτοια ενέργεια, ο Σαμαράς είχε έτοιμη την ομάδα που θα θυσίαζε. Ήταν η ομάδα των νεοφιλελεύθερων, η οποία είχε επιμείνει στη δημιουργία της «κυβέρνησης σωτηρίας». Διότι στη Συγγρού ο όρος «συγκυβέρνηση» είναι... απαγορευμένος. Ακόμη και όταν όλα διαψεύδουν τους ισχυρισμούς της Ν.Δ.! ΠΟΝΤΙΚΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου