Ένας Οργανισμός Κοινωνικής Φροντίδας για άτομα με Αναπηρία και ένας για το Παιδί και την Οικογένεια, θα υπάρχει σε (σχεδόν) κάθε περιφέρεια της χώρας, καθώς η λιτότητα «έκοψε» τους περισσότερους από τους 92 που υπάρχουν σήμερα. 
Η καθημερινότητα σε μια χώρα που βρίσκεται σε καθεστώς πτώχευσης κάνει τον Οργουελ να μοιάζει με αυτόν που έγραψε την Κοκκινοσκουφίτσα. Η Αργεντινή, μία από τις πιο πλούσιες οικονομίες του πλανήτη -πριν από μερικές δεκαετίες-, τον Δεκέμβριο του 2001 έκανε, σε όλα τα επίπεδα, τη μεγάλη βουτιά προς το κενό της πτώχευσης. Πέρασε διά πυρός και σιδήρου. Και πώς γλίτωσε; Ο πρόεδρός της, ο Νέστορ Κίρχνερ, το 2005, δύο 
Εποχή Μνημονίου για το Δημόσιο με θεσμούς, όπως η μερική απασχόληση και η μισθωτή εφεδρεία, να αποτελούν καθεστώς στις δημόσιες υπηρεσίες και το ενιαίο μισθολόγιο να εγκαθιδρύει «ψαλιδισμένες» αποδοχές, συνδεδεμένες απολύτως με την αποδοτικότητα και την παραγωγικότητα του δημόσιου υπαλλήλου, που δεν θα είναι άσχετη με τη «βαθμολογία» της διοικητικής μονάδας στην οποία υπηρετεί, βάσει αντικειμενικών δεικτών. 
Στα 22 φορολογικά μέτρα καήκαμε. Η κυβέρνηση υφαρπάζει για άλλη μια φορά (σ.σ. τη δεύτερη μέσα σε ένα χρόνο) τα εισοδήματα των εργαζομένων επιβάλλοντάς τους από σήμερα αυξημένους φόρους σε εισόδημα, πετρέλαιο θέρμανσης, φυσικό αέριο, υγραέριο κίνησης, εστίαση, αναψυκτικά, χυμούς, ανθρακούχα νερά, τέλη κυκλοφορίας και έκτακτες εισφορές. 
