Η γελάδα ποτέ δεν πεθαίνει.

Μπουλούκια καιροσκόπων και αγυρτών διαδέχονται το ένα το άλλο επί χρόνια σε μια πορεία χωρίς επιχειρήματα, χωρίς όραμα, χωρίς σχέδιο.
Ή μάλλον υπάρχει σχέδιο: Να φάμε τα λεφτά. Να μην αφήσουμε τίποτα στο ταμείο. Άδειο το βρήκαμε, καταχρεωμένο θα το αφήσουμε.
Κλέψτε, ληστέψτε, πλιατσικολογήστε, αρπάξτε!
Κι ας γκρεμίζονται τα πάντα γύρω μας.
Κι ας πηγαίνει κατά διαόλου η χώρα μαζί με αυτούς που την
κατοικούν.
Κι ας μας σιχτιρίζουν όλες οι επόμενες γενεές για το χάλι που θα τους αφήσουμε.

Το μεγαλύτερο από όλα τα ψέματα είναι ότι η γελάδα που αρμέγουν όλοι ποτέ δεν πεθαίνει.
Πάντα γίνεται κάποιο θαύμα και εμφανίζεται ο μαρμαρωμένος βασιλιάς, η παρθένα μαμά, οι Έλ, ο Σούπερμαν μαζί με τον Μπάτμαν, ή όλη η παραπάνω παρέα και το κάστρο σώζεται.

Και η γελάδα δεν ψοφάει. Συνεχίζει να κάνει γάλα για όλους τους σκατάδες που την αρμέγουν, αλλά ποτέ δεν την ταΐζουν. Ε, λοιπόν σε αυτό κάνουν λάθος. Η γελάδα πνέει τα λοίσθια. Φαίνεται ότι θα τα τινάξει τα πέταλα πιο γρήγορα απ’ ό,τι περίμεναν. Γι' αυτό και βιάζονται όλοι να αρπάξουν ό,τι μπορούν και να εγκαταλείψουν το πλοίο.
...Και καλά θα κάνουν.
Όταν το πλοίο μείνει ακυβέρνητο, οι πιθανότητες να πάρει το τιμόνι κάποιος τρελός πειρατής είναι σημαντικές. Κι αν η γελάδα την σκαπουλάρει τελικά, όλα μέλι-γάλα. Θα παίξουμε παράταση. Αν όμως ψοφήσει, αυτοί που την άρμεγαν και την κακομεταχειρίζονταν τόσα χρόνια καλύτερα να λείπουν από την κηδεία. Κάτι μου λέει ότι οι συγγενείς θα είναι εξαγριωμένοι... 

Μας το έστειλαν με e-mail
ΠΗΓΗ