Οι τροϊκανοί με... φερετζέ

Το Ποντίκι

Η… ιδέα για την εγκατάλειψη των ελλη­νικών νησιών με πληθυσμό λιγότερο των 150 κατοίκων που – κατά κάποιον τρόπο – έπεσε στο τραπέζι των συνο­μιλιών που πραγματοποιεί η ελληνική κυβέρνη­ση (των τριών) με τους υπαλλήλους των πιστωτών (τρόικα) θα μπορούσε να αποδοθεί και στον λογιστικό ζήλο κάποιου γιάπη των Βρυξελλών ή του ΔΝΤ, ο οποίος βλέπει μπροστά του μόνο αριθ­μούς. Ωστόσο, και παρά τις διαψεύσεις που δι­ατυπώθηκαν γύρω από αυτήν την υπόθεση, δεν πρέπει να μας διαφύγει το γεγονός ότι ανάμεσα σε αυτά τα «αντι-οικονομικά» ελληνικά νησιά πε­ριλαμβάνεται το σύνολο των κατοικημένων νησι­ών, των οποίων την κυριαρχία αμφισβητεί, ημιε­πίσημα, η Τουρκία!

Ας ρίξουμε μια ματιά στον «δημογραφικό χάρ­τη» των «αντιπαραγωγικών» ελληνικών νησιών, τα οποία αν… σβήναμε από τον πολιτικό μας χάρ­τη, θα ελάφρυνε το βάρος της χώρας. Αυτά τα νη­σιά με λιγότερους από 150 κατοίκους, σύμφωνα με την κωδικοποίηση που έκανε στην ιστοσελίδα του το «Πρώτο Θέμα», είναι:

Αιγαίο Πέλαγος

♦ Γαϊδουρονήσι κάτοικοι 3

♦ Θύμαινα κάτοικοι 152

♦ Αντίψαρα κάτοικοι 4

♦ Κυρα-Παναγιά Αλοννήσου κάτοικοι 10

♦ Περιστέρα κάτοικοι 5

♦ Πιπέρι κάτοικοι 2

Κυκλάδες

♦ Δήλος κάτοικοι 14

♦ Μακρόνησος κάτοικοι 5

♦ Κάτω Κουφονήσι κάτοικοι 60

♦ Ηρακλειά κάτοικοι 151


Δωδεκάνησα

♦ Ψέριμος κάτοικοι 130

♦ Φαρμακονήσι κάτοικοι 74

♦ Τέλενδος κάτοικοι 54

♦ Αρκιοί κάτοικοι 54

♦ Λέβιθα κάτοικοι 8

♦ Γυαλί κάτοικοι 10

♦ Σαρία κάτοικοι 22

♦ Κίναρος κάτοικοι 2

Αργοσαρωνικός

♦ Δοκός Ύδρας κάτοικοι 43

Επτάνησα

♦ Καστός Λευκάδας κάτοικοι 78

♦ Αντικύθηρα κάτοικοι 44

♦ Αντίπαξοι κάτοικοι 64

Λιβυκό Πέλαγος

♦ Γαύδος κάτοικοι 88

Για την ώρα, η Τουρκία δεν έχει καταθέσει αμ­φισβητήσεις στο Ιόνιο, ούτε στον Αργοσαρωνικό, παρά το γεγονός ότι συχνά πυκνά πολεμικά της πλοία πλέουν «αβλαβώς» μέχρι το Σούνιο, όπως το περασμένο Σαββατοκύριακο, όταν η τουρκική κορβέτα «Bafra» έκανε την περατζάδα της στα ελληνικά χωρικά ύδατα μεταξύ Εύβοιας - Άνδρου και κινούμενη μεταξύ Κέας - Κύθνου. Ωστόσο, η Άγκυρα έχει καταγράψει από την εποχή της κρί­σης των Ιμίων - και δεν την έχει πάρει έκτοτε πί­σω - την άποψη ότι υπάρχουν στο Αιγαίο εκτός από βραχονησίδες και κατοικημένα από Έλληνες νησιά, η κυριαρχία επί των οποίων είναι αδιευ­κρίνιστη!

Μάλιστα οι τουρκικές αμφισβητήσεις ακόμη και επί κατοικημένων ελληνικών νησιών έχουν διατυπωθεί εγγράφως και περιέχονται σε βιβλίο («Το θεμελιώδες πρόβλημα του Αιγαίου») διδα­σκαλίας των τουρκικών στρατιωτικών σχολών και στελεχών της διοίκησης. Οι συστηματικοί ανα­γνώστες του «Π» πιθανώς θυμούνται το εν λόγω τουρκικό βιβλίο που εκδόθηκε υπό την Αιγίδα του Στρατηγού Αττίλα Ατές και μεγάλα τμήματά του περιλαμβάνονται στο βιβλίο «Η απόρρητη ιστορία του Αιγαίου» (από τις εκδόσεις «Το Πο­ντίκι»).

Στο «έγγραφο Ατές» παρουσιάζεται κατάλογος με το σύμπλεγμα των 46 νησιών Mentese. Από αυτά τα νησιά, σύμφωνα με την τουρκική άποψη, δεκατέσσερα (στην περιοχή των Δωδεκανήσων) δόθηκαν στην Ελλάδα με τη Συνθήκη των Παρισί­ων (1947). Τα υπόλοιπα - σύμφωνα με την τουρ­κική άποψη - παρανόμως κατέχονται από την Ελλάδα. Ενδιαφέρον έχει ότι ανάμεσα στα νησιά που παρανόμως κατέχει η Ελλάδα, η Τουρκία συ­μπεριλαμβάνει και τα Αρκιοί, Φαρμακονήσι, Ψέριμος, Γυαλί, τα οποία κατοικούνται από Έλλη­νες προφανώς. Επίσης, στο εν λόγω έγγραφο / βιβλίο αμφισβητείται ονομαστικά η ελληνική κυ­ριαρχία επί των νησίδων Γάιδαρος, Καλόλιμνος, «επί των 12 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων νότια της Αστυπάλαιας και 23 νησιών, νησίδων και βραχονησίδων που βρίσκονται βορειοανατο­λικά της Κρήτης».

Να μην ξεχνιόμαστε...

Ενδεχομένως να είναι σύμπτωση, ωστόσο δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι οι προτάσεις των γιάπηδων της τρόικας συμπί­πτουν απόλυτα με τις πάγιες τουρκικές αξιώσεις.

Αξιοσημείωτη είναι επίσης και η στιγμή κατά την οποία πέφτουν στο τραπέζι τέτοιου είδους «ιδέες», οι οποίες υπενθυμίζουν και υπογραμμί­ζουν το γεγονός ότι η χρεοκοπημένη Ελλάδα είναι μια χώρα με de facto περιορισμένη κυριαρχία.

Υπό αυτήν την έννοια αποκτά ακόμη μεγαλύ­τερη σημασία η τουρκική επιχειρηματολογία – την οποία έχει συνοψίσει ο στρατηγός Αττίλα Ατές στο βιβλίο «Το θεμελιώδες πρόβλημα στο Αιγαίο» – για την πολιτική αντιμετώπιση των ελ­ληνοτουρκικών «εκκρεμοτήτων». Αξίζει τον κόπο να την υπενθυμίσουμε:

«Από νομικής απόψεως πρέπει η κατοχή (των νησιών) να έχει τεκμηριωθεί και η κυριότητα των κατεχομένων νησιών να έχει μεταβιβαστεί με μία Συμφωνία. Από τα νησιά που ήταν στις 13 Φε­βρουαρίου 1914 υπό ελληνική κατοχή, τα Θάσος, Ευστράτιος, τα Ψαρά και η Κρήτη ανήκουν στην Ελλάδα. Συνεπώς τα νησιά που δεν έχουν κατα­ληφθεί στη διάρκεια του Βαλκανικού Πολέμου από την Ελλάδα ανήκουν στον διάδοχο της Οθω­μανικής Αυτοκρατορίας, την Τουρκία. Επί των πα­ρακείμενων νησιών που μένουν εκτός των νήσων που δίδονται στην Ελλάδα βάσει του Άρθρου 12 της Συνθήκης της Λωζάννης, δηλαδή των νήσων Ζουράφα, Σπαλματόρι, Οινούσσα, Φούρνοι και των βραχονησίδων γύρω από την Κρήτη, νομικά συνεχίζεται η κυριαρχία της Τουρκίας».

Σύμφωνα με το «έγγραφο Ατές»:
«Για να μπορέσει η Ελλάδα να μετατρέψει όλο το Αιγαίο σε μία ελληνική λίμνη, πρέπει να οικει­οποιηθεί ακριβώς αυτές τις νήσους, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται υπό τουρκική κυρι­αρχία. Κατά συνέπεια η κρίση των Ikizce / Kardak [Ίμια] στις αρχές του έτους 1996 προέκυψε γι’ αυτόν τον λόγο. Με την κρίση των βραχονησίδων εξαιτίας της προβολής δικαιωμάτων εκ μέρους της Ελλάδας επί άνω των 100 νήσων, νησίδων και βραχονησίδων που βρίσκονται σήμερα υπό τουρ­κική κυριαρχία στο Αιγαίο, έχει έλθει στην επικαι­ρότητα το πρόβλημα των “διαφιλονικούμενων νησιών’’. Η απόφαση που θα ληφθεί για την κυ­ριότητα των βραχονησίδων Ikizce θα ισχύσει και για τα νησιά, νησίδες και βραχονησίδες που βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις ΠΟΝΤΙΚΙ