Πριν από οτιδήποτε άλλο, πρέπει να δούμε τι έχει ήδη αποδεχτεί η ΔΗΜΑΡ; 13,5 δισ. είν’ αυτά, δεν είναι στραγάλια. Κι απ’ αυτά, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος (πάνω από 9 δισ.) θα εφαρμοστούν άμεσα (2012-13). Σε κάθε περίπτωση θα πρόκειται για εφιάλτη. Μολονότι το πακέτο δεν έχει παρουσιαστεί ακόμη επίσημα, παραθέτουμε μια επιλογή από μέτρα, όπως η ίδια η συγκυβέρνηση τα έχει διαρρεύσει στα ΜΜΕ, στα οποία κυριαρχούν σκληρές επιθέσεις σε μισθολογικά, εργασιακά και συνταξιοδοτικά δικαιώματα των εργαζόμενων και συνταξιούχων:
– Αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης κατά δύο χρόνια.
– Μειώσεις στις συντάξεις άνω των 1.000 ευρώ (άθροισμα κύριας και επικουρικής) κατά ποσοστά από 3% μέχρι 12%.
– Μείωση των εφάπαξ των δημοσίων υπαλλήλων κατά 23% και αναδρομική κράτηση με χαράτσι 3% στις συντάξεις για όσους έχουν ήδη εισπράξει το εφάπαξ.
– Κατάργηση των υπολειμμάτων δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα και επιδόματος αδείας για τους εργαζόμενους στο δημόσιο και όλους τους συνταξιούχους.
– Μείωση της σύνταξης-φιλανθρωπικό βοήθημα του ΟΓΑ κατά 30 ευρώ το μήνα.
– Χορήγηση του ΕΚΑΣ μόνο στους άνω των 64 ετών.
– Απολύσεις (με διάφορους τρόπους) 2.000 δημόσιων υπαλλήλων το 2012 και 25.000 το 2013.
– Αναστολή μέχρι το 2016 μιας σειράς επιδομάτων των εργαζόμενων στο δημόσιο.
– Αναδρομική κατάργηση φοροαπαλλαγών για τα εισοδήματα του 2012.
– Πλήρης καταβαράθρωση του συστήματος ιατρικής και φαρμακευτικής περίθαλψης, ώστε οι ασφαλισμένοι να πληρώνουν από την τσέπη τους.
– Μείωση των επιστροφών ΦΠΑ στους αγρότες στο 6%.
– Υποχρεωτικές (διά νόμου) μεταθέσεις καθηγητών και συγχωνεύσεις σχολείων.
Να γιατί μιλάμε για ένα πιάτο με σκατά, που τα έχει ήδη φάει ο Κουβέλης, αλλά διαμαρτύρεται γιατί στην τελευταία μπουκιά βρήκε μια τρίχα.
Πρόκειται πράγματι για πολιτική κρίση κορυφών ή απλώς για ένα ακόμη –το κορυφαίο– επεισόδιο στο σίριαλ «Οι κόκκινες γραμμές»; Συνήθως σ’ αυτές τις περιπτώσεις δεν ισχύει είτε το ένα είτε το άλλο. Ισχύουν ταυτόχρονα και τα δύο, με το ένα να τροφοδοτεί το άλλο. Εξηγούμαστε.
Το φάντασμα του Μιχελογιαννάκη κυνηγά τον Κουβέλη. Μπορεί ο βουλευτής Ηρακλείου να είναι ένας επαγγελματίας χειροκροτητής, που αρχικά εκστασιαζόταν με τον Γιωργάκη, μετά εξασφάλισε την επανεκλογή του χειροκροτώντας τον Κουβέλη και τώρα είναι έτοιμος να χειροκροτήσει τον Τσίπρα, όμως σημασία δεν έχει το πρόσωπο, αλλά αυτά που λέει. Ο Μιχελογιαννάκης την έκανε ήδη, ενώ με το καπέλο στο χέρι βρίσκονται ο Βουδούρης και ο Μουτσινάς, γνωστοί επίσης αλεξιπτωτιστές και καριερίστες. Αρα, ο Κουβέλης και οι πιστοί βουλευτές και συνεργάτες του θα έχουν έτσι κι αλλιώς πρόβλημα, αφού ο ανεξαρτοποιηθείς Μιχελογιαννάκης και οι άλλοι δύο δηλώνουν ότι θα καταψηφίσουν ολόκληρο το πακέτο. Κάπως πρέπει να ισοφαρίσουν (να δείξουν ότι ισοφαρίζουν) και επέλεξαν τον τσακωμό «περί όνου σκιάς», για να χρησιμοποιήσουμε τη φράση του Στουρνάρα, ώστε να δείξουν μια σκιά «αντίστασης» στις εισηγήσεις της τρόικας και στην«υποχωρητικότητα» των δύο άλλων εταίρων της κυβέρνησης.
Αυτοί οι χειρισμοί, όμως, σε καταστάσεις κρίσιμες και πολιτικά φορτισμένες έχουν πάντοτε παρενέργειες. Ο Βενιζέλος, για παράδειγμα, αντιμετωπίζει πιο χοντρό πρόβλημα από τον Κουβέλη. Οχι τόσο επειδή ο Παραστατίδης και ο Κασσής δηλώνουν πως θα καταψηφίσουν τα μέτρα, όσο γιατί το ΠΑΣΟΚ κατρακυλά και ο ίδιος βάλλεται πανταχόθεν, με αποτέλεσμα να φορτώνεται το μεγαλύτερο πολιτικό κόστος από την πολιτική της συγκυβέρνησης, γιατί αυτός είναι που έχει τους περισσότερους πολιτικούς αντιπάλους, σε σχέση με τον Σαμαρά και τον Κουβέλη. Αν λοιπόν ο Κουβέλης «την κάνει», ο Βενιζέλος θα έχει ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα.
Πρόβλημα, όμως, θα έχει και ο Σαμαράς. Οχι τόσο επειδή μπορεί να βρεθούν ένας-δυο Σταυρογιάννηδες ακόμη, όσο γιατί θα δει την κυβέρνησή του να τρίζει. Ο Κουβέλης και η ΔΗΜΑΡ δεν είναι ο Καρατζαφέρης και το ΛΑΟΣ της περιόδου Παπαδήμου. Τότε το πρόβλημα ήταν καθαρά πολιτικό και όχι αριθμητικό, διότι η κυβερνητική πλειοψηφία ήταν πολύ άνετη και χωρίς τους βουλευτές του Καρατζαφέρη. Τώρα, όμως, η κυβερνητική πλειοψηφία είναι εύθραυστη. Χωρίς τον Κουβέλη κατεβαίνει στους 160 βουλευτές και μ’ ένα ΠΑΣΟΚ στα πρόθυρα της διάλυσης, που κάθε άλλο παρά εμπιστοσύνη εμπνέει, παρά τη δεδομένη νομιμοφροσύνη του Βενιζέλου, του Λοβέρδου, του Χρυσοχοΐδη. Ολοι αυτοί, όμως, δεν εκπροσωπούν παρά μόνο τον εαυτό τους και ελάχιστους άλλους. Και το ερώτημα είναι τι θα κάνει ο Βενιζέλος, αν μείνει μόνος με τον Σαμαρά και δει το ΠΑΣΟΚ να κατρακυλά δημοσκοπικά σε ακόμη πιο μικρά μονοψήφια ποσοστά σε σχέση μ’ αυτά που βρίσκεται σήμερα.
Πρέπει, λοιπόν, πάση θυσία να σωθεί η τρικομματική μορφή της συγκυβέρνησης. Αυτό το θέλουν και οι τρεις εταίροι, όταν όμως οι ιδιαίτερες επιδιώξεις του καθενός αποκλίνουν, μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει η στραβή και μετά να τρέχουν και να μην προλαβαίνουν.
Η αλήθεια είναι ότι ο Σαμαράς με τον Στουρνάρα υποτίμησαν τα ζόρια του Κουβέλη. Θυμόμαστε όλοι πολύ καλά ότι από τις σεπτεμβριανές ακόμα συσκέψεις του τρίο ξεφτίλα στο Μαξίμου ο Στουρνάρας έβγαινε και έλεγε ότι το πακέτο έχει κλείσει και μόνο κάποιες ασήμαντες λεπτομέρειες μένουν. Επί της ουσίας είχε δίκιο, από άποψη πολιτικού χειρισμού, όμως, αυτές οι δηλώσεις αποτελούσαν φτύσιμο για τον Κουβέλη και τον Βενιζέλο. Εβγαιναν οι τελευταίοι και έκαναν δηλώσεις περί συνεχιζόμενης σκληρής διαπραγμάτευσης (έπαιζαν το γνωστό θέατρο), ο Σαμαράς δεν έλεγε τίποτα κι άφηνε το Στουρνάρα με δηλώσεις στο πόδι έξω από το Μαξίμου, με non papers και με διαρροές συνεργατών του ν’ αδειάζει τους δυο συνεταίρους που το έπαιζαν σκληροί διαπραγματευτές.
Ακόμα και στην τελευταία φάση, ο Σαμαράς υποτίμησε τον Κουβέλη και το θέατρό του. Βγήκε ο ίδιος από τις Βρυξέλλες (μετά την ολοκλήρωση της συνόδου κορυφής) και δήλωσε, ότι η συμφωνία είναι τελειωμένη, ενώ θέματα όπως το εργασιακό είναι «διαδικαστικό πρόβλημα», το οποίο μάλιστα «τίθεται σε μια ευρύτερη κουβέντα, σε μια διαπραγμάτευση που γίνεται με την τρόικα. Και τελικά θα περάσουν όλα εκείνα τα οποία πρέπει να περάσουν». Οταν την περασμένη Τρίτη ο Κουβέλης έδωσε την τελευταία δραματική παράστασή του, για πρώτη φορά ο Σαμαράς έσπασε την παράδοση και έκανε δηλώσεις μετά από σύσκεψη των τριών, καταλήγοντας με την κορόνα ότι «θα σώσουμε την Ελλάδα όσοι το τολμήσουμε!», που άφηνε να φανεί ότι θα προχωρήσει ακόμα και χωρίς τον Κουβέλη. Ενώ, την Τετάρτη το μεσημέρι στη Βουλή ο Στουρνάρας ανακοίνωσε ότι η συμφωνία έκλεισε, ότι η τρόικα έκανε «δυο σημαντικές υποχωρήσεις στο εργασιακό» (αυτό κι αν ήταν φτύσιμο για τον Κουβέλη) και πως κάθε παραπέρα συζήτηση είναι «περί όνου σκιάς».
Λογικό ήταν, μετά απ’ αυτή τη σκληρή στάση των Σαμαρά-Στουρνάρα ο Κουβέλης να μη βάλει την ουρά στα σκέλια. Μέχρι και το βράδυ της Τετάρτης εξακολουθούσε να λέει πως δεν ψηφίζει τις τρεις συγκεκριμένες ρυθμίσεις για τα εργασιακά, οι οποίες στην πραγματικότητα είναι μόνο μία (αποζημίωση λόγω απόλυσης), δεδομένου ότι στη διά νόμου κατάργηση της ΕΓΣΣΕ έχει ήδη συμφωνήσει. Παράλληλα, όμως, είχε ξαμολύσει έμπιστα στελέχη του (Παπαδόπουλος, Χατζησωκράτης, Τσούκαλης, Μπίστης) στα ραδιόφωνα να λένε πως η ΔΗΜΑΡ εξακολουθεί να στηρίζει την κυβέρνηση και δεν πρόκειται να τη ρίξει. Ταυτόχρονα, οργίαζε το παρασκήνιο με επισκέψεις του Χατζησωκράτη στο Μαξίμου και συνομιλίες με τον Σταμάτη, καθώς και με τριγωνικές τηλεφωνικές επικοινωνίες Σαμαρά-Βενιζέλου-Κουβέλη, με τον δεύτερο να παίζει το ρόλο του ειρηνοποιού. Είναι φανερό ότι ο Κουβέλης αισθάνεται χολωμένος με τον Σαμαρά, αλλά κι ο Σαμαράς δεν μπορεί ν’ αβαντάρει μόνο τον Κουβέλη, όταν ο Βενιζέλος «πονάει» περισσότερο.
Τη στιγμή που η «Κ» φεύγει για το τυπογραφείο (Πέμπτη μεσημέρι), το παρασκήνιο ανάμεσα στους τρεις πόλους της συγκυβέρνησης οργιάζει. Ολοι θέλουν το κυβερνητικό εγχείρημα να συνεχιστεί και ψάχνουν να βρουν μια φόρμουλα απεμπλοκής από το «κόλλημα» του Κουβέλη, ώστε και το αντιλαϊκό-αντεργατικό πακέτο να ψηφιστεί και ο Κουβέλης… να φάει τα σκατά χωρίς την τρίχα. Οι συντριπτικά περισσότερες πιθανότητες είναι να τα καταφέρουν. ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου