1354265213.jpg)
Σίσσυ Παπαδάκη
«Ένα σκουλήκι των δοντιών τηλεφωνεί και λέει / τα δόντια σάπισέ μου ώστε να μη με θέλει / η δολιότριχη οδοντόβουρτσα». Αυτοί και άλλοι εξίσου εμπνευσμένοι ρυθμικοί στίχοι, ιστορίες από τη μυθολογία γραμμένες έτσι ώστε ακόμα και ο Δίας να μοιάζει «ξενέρωτος», αναγνωστικά στα οποία η ενότητα «Η πολιτιστική μας κληρονομιά» εξαντλείται σχεδόν σε παροιμίες και γλωσσοδέτες: τα σχολικά βιβλία νομίζεις πως έχουν στόχο να κάνουν τα παιδάκια να μην ξανανοίξουν βιβλίο, αν δεν είναι απολύτως υποχρεωτικό.
Μόνη ελπίδα για να αγαπήσουν τα παιδιά το διάβασμα είναι τα εξωσχολικά αναγνώσματα. Γι’ αυτό και η πρωτοβουλία του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου να ενισχύσει τις σχολικές βιβλιοθήκες ακούστηκε πολύ θετική – σε πρώτη φάση. Όμως μετά άρχισαν… τα όργανα.
Ο ένας μετά τον άλλον εκδότες διαμαρτυρήθηκαν για τον τρόπο με τον οποίο έγινε η επιλογή των βιβλίων που θα διατεθούν στα σχολεία. Έχουμε και λέμε: Το 25% όσων αγοράστηκαν, ανήκουν σε έναν εκδοτικό οίκο. Μέλη της επιτροπής που τα επέλεξε φρόντισαν, όπως καταγγέλλουν οι εκδότες, να υπάρχουν στη λίστα πολλά έργα που έχουν γράψει οι ίδιοι. Ορισμένοι, επίσης, απέκρυψαν το δικό τους όνομα από ιστορίες που έγραψαν μαζί με κάποιον άλλον, επειδή επιτρέπονταν μόνο 6 έργα του ίδιου συγγραφέα. Άλλων πάλι συμπεριελήφθησαν συγγενείς στην τελική λίστα…
Το ΕΚΕΒΙ, από την πλευρά του, απαντά πως ήθελε τα βιβλία να αντιπροσωπεύουν όλα τα είδη λογοτεχνίας, ιστορίες γραμμένες κατά 80% από Έλληνες συγγραφείς, κυρίως εν ζωή, για να μπορούν να επισκεφθούν σχολεία, καθώς και «ένα ποσοστό βιβλίων κλασικής λογοτεχνίας».
Η απάντηση αυτή δεν φαίνεται να έπεισε τους διαμαρτυρόμενους. Ίσως επειδή όλα αυτά είναι λίγο ασαφή. Όπως θολά είναι τα κριτήρια με τα οποία ορίστηκε η επιτροπή που επέλεξε τα βιβλία, καθώς και τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία λειτούργησε. Πώς γίνεται το ίδιο πρόσωπο να κρίνει και να κρίνεται; Τι θα πει 80% Έλληνες και ζώντες;
Μια σχολική βιβλιοθήκη που τώρα στήνεται, δεν θα έπρεπε πρώτα να αποκτήσει έναν Ντίκενς ή μια Πηνελόπη Δέλτα; Και γιατί ένας συγγραφέας πρέπει να μιλήσει μόνο για το δικό του έργο; Δεν έχει αγαπήσει βιβλίο συναδέλφου του; Κατάλληλα βιβλία για παιδιά είναι τα καλά βιβλία, και το ΕΚΕΒΙ θα έπρεπε να έχει σαφή άποψη για το ποια είναι αυτά.ΠΟΝΤΙΚΙ
Ο ένας μετά τον άλλον εκδότες διαμαρτυρήθηκαν για τον τρόπο με τον οποίο έγινε η επιλογή των βιβλίων που θα διατεθούν στα σχολεία. Έχουμε και λέμε: Το 25% όσων αγοράστηκαν, ανήκουν σε έναν εκδοτικό οίκο. Μέλη της επιτροπής που τα επέλεξε φρόντισαν, όπως καταγγέλλουν οι εκδότες, να υπάρχουν στη λίστα πολλά έργα που έχουν γράψει οι ίδιοι. Ορισμένοι, επίσης, απέκρυψαν το δικό τους όνομα από ιστορίες που έγραψαν μαζί με κάποιον άλλον, επειδή επιτρέπονταν μόνο 6 έργα του ίδιου συγγραφέα. Άλλων πάλι συμπεριελήφθησαν συγγενείς στην τελική λίστα…
Το ΕΚΕΒΙ, από την πλευρά του, απαντά πως ήθελε τα βιβλία να αντιπροσωπεύουν όλα τα είδη λογοτεχνίας, ιστορίες γραμμένες κατά 80% από Έλληνες συγγραφείς, κυρίως εν ζωή, για να μπορούν να επισκεφθούν σχολεία, καθώς και «ένα ποσοστό βιβλίων κλασικής λογοτεχνίας».
Η απάντηση αυτή δεν φαίνεται να έπεισε τους διαμαρτυρόμενους. Ίσως επειδή όλα αυτά είναι λίγο ασαφή. Όπως θολά είναι τα κριτήρια με τα οποία ορίστηκε η επιτροπή που επέλεξε τα βιβλία, καθώς και τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία λειτούργησε. Πώς γίνεται το ίδιο πρόσωπο να κρίνει και να κρίνεται; Τι θα πει 80% Έλληνες και ζώντες;
Μια σχολική βιβλιοθήκη που τώρα στήνεται, δεν θα έπρεπε πρώτα να αποκτήσει έναν Ντίκενς ή μια Πηνελόπη Δέλτα; Και γιατί ένας συγγραφέας πρέπει να μιλήσει μόνο για το δικό του έργο; Δεν έχει αγαπήσει βιβλίο συναδέλφου του; Κατάλληλα βιβλία για παιδιά είναι τα καλά βιβλία, και το ΕΚΕΒΙ θα έπρεπε να έχει σαφή άποψη για το ποια είναι αυτά.ΠΟΝΤΙΚΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου