Θέμα ηθικής

Δεν είναι θέμα πολιτικής, ούτε κοινής λογικής, ούτε καν ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Είναι καθαρά θέμα ηθικής. Τι ράτσα τελικά είναι αυτοί οι τύποι που περπατάνε στα δυο πόδια όρθιοι και κάνουν όλα αυτά που βιώνει μια χώρα αυτούς τους καιρούς; Τι ράτσα είναι τελικά όλοι αυτοί που υπομένουν τούτη την σοβαροφάνεια του ξέκωλου που επέβαλαν οι τιμητές της μπαλαφάρας ως τρόπο ζωής; Τίποτε απ΄όσα γίνονται δεν επιδέχονται ανάλυση και ερμηνεία παρ΄ όλες τις προσπάθειες γραμματιζούμενων και αγράμματων για την απόλυτη ξεφτίλα την οποία σέρνουν μια χώρα πιθηκοειδή, που η ηθική τους δεν προσκρούει πουθενά. Είναι εύκολο να λοιδορήσεις ένα ανήθικο δίποδο που κάνει πασαρέλα με την τσάντα στο χέρι
«καταθέτοντας στέφανον» για να τιμήσει υποτίθεται κάποιους που αγωνίστηκαν για να έρθει το ίδιο με Λουδοβίκειον ύφος, να τους ξεφτιλίσει. Όμως αυτή η ευκολία, που μπορεί να ερμηνευτεί και ως «δημοκρατική» ελευθερία, κατέληξε σε ελευθεριότητα ανοχής για μια θέση δίπλα σε κάθε ανήθικο δίποδο για ένα απλό βόλεμα. Εύκολο είναι επίσης να κατηγορήσεις και να αγανακτήσεις με τους καημένους που σέρνουν το σαρκίο τους μέσα σε βουλευτικές λιμουζίνες υπεραμυνόμενοι των κεκτημένων τους, για να ψηφίσουν την γραμμή των αφεντάδων τους.
Όμως οι γραικύλοι δεν είναι σημερινό φαινόμενο, το θέμα είναι πως αυτοί φαίνονται και οι άλλοι οι διπλανοί σου ανήθικοι συνεχίζουν να σέρνουν τον χορό της ξεφτίλας για τα δικά τους κεκτημένα. Τυφλώνει η εντοπιότητα, ο εκβιασμός του «δημοκρατικού» παρακράτους, η συγγένεια, η κρυφή σκέψη για προσωπικό βόλεμα και οι μούντζες κατευθύνονται προς το ευαγές ίδρυμα δημιουργίας πλουσίων ανήθικων. Έτσι ο ανήθικος της διπλανής πόρτας ζει και βασιλεύει κατεβαίνοντας ακόμη και στις πλατείες να λοιδορήσει την αγανάκτηση κάποιων. Η ανηθικότητα συνοδεύεται από την αθανασία και την άγνοια κινδύνου. Οι φωνές των υποστηρικτών δεν ακούγονται καθαρά λόγω του ότι οι δοκιμές των αντοχών απέτυχαν (βλέπε αντιδράσεις στις ομιλίες φωστήρων που καλούν κατά τόπους), ακούγονται όμως ως αναλύσεις στις μικρές πλατείες με θέματα άσχετα με τους λόγους που οδήγησαν κάποιους σ΄αυτούς τους χώρους. Τα εκτροφεία της ανηθικότητας που αποκαλούνται και κόμματα απέδειξαν περίτρανα πως διέλυσαν τα πάντα και φωνάζουν μαζί με τους ακριβοπληρωμένους ψιττακούς των ΜΜΕ πως κινδυνεύει αυτό που έστησαν και αποκαλούν δημοκρατία.
Το κουτί συσκευασίας που πουλούσαν τόσα χρόνια με το brand name «Δημοκρατία» δεν περιείχε τον λαό ούτε ως δώρο. Η ανηθικότητα τους έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που αγνοούν πια και την ύπαρξη του πληθυσμού που κατοικοεδρεύει σε τούτη την χώρα. Εντάξει, είναι δύσκολο από την μια μέρα στην άλλη να δεις τον πελάτη – υποζύγιο ως λαό, όμως θα βοηθούσε η ύπαρξη ψηγμάτων ηθικής να καταλάβεις πως είναι απάνθρωπα αυτά που κάνεις ως εξουσία της χώρας. Η σιγουριά πως οι ορδές των κομματικών ανήθικων που δρουν ανά την επικράτεια κάνει καλά την δουλειά της, τυφλώνει πιο πολύ τους αρχιερείς της ανηθικότητας και τους κάνει να πιστεύουν πως ο γυάλινος πύργος που ζουν και βασιλεύουν είναι αλεξίσφαιρος. Γι’ αυτό και λυσσάνε για τα κεκτημένα των ανήθικων ορδών. Κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια γνωρίζουν πολύ καλά πως μόνο από τους δικούς τους ανήθικους κινδυνεύουν, διότι κι αυτών η ηθική δεν προσκρούει πουθενά.
Είναι φανερό πως εδώ και πολλά χρόνια η πολιτική είναι ανύπαρκτη και παρ’ όλους τους επιθανάτιους ρόγχους δεν θα καταφέρει τίποτε. Κανείς δεν γνωρίζει που θα καταλήξει η σύγκρουση πολιτικής και ηθικής που ζυμώνεται στις πλατείες. Ίσως μέσα από την ζύμωση στις πλατείες ξεπροβάλει μια πολιτική με ηθική που θα μπορέσει να οδηγήσει σε λύσεις. Όσο υπάρχει όμως ο ανήθικος της διπλανής πόρτας που προβάρει την ανάλυση που θα κάνει το βράδυ στην πλατεία, θα αναφωνούν μαζί με το «η δημοκρατία κινδυνεύει» , και το «νόμιμον δημοκρατικόν» είναι και ηθικόν. ΠΗΓΗ