(βγ) Ίτε παίδες Ελλήνων…επιτέλους

Αναλύσεις, άρθρα, φοβερά νέα, βρισιές, κατάρες, τόνοι μελάνης και πληκτρολόγια που παίρνουν φωτιά για την κατάσταση στην Ελλάδα. Τελικά απ’ ό,τι φαίνεται ο λαός έχει πρόβλημα. Όλοι έχουν κάποιο πρόβλημα, όλοι το αναλύουν, όλοι τα βλέπουν μαύρα, όλοι όπου κι αν ανήκουν κομματικά νιώθουν πως κάτι γίνεται. Όλοι νιώθουν πως το «κακό» δεν τους χτύπησε απλά την πόρτα, το νιώθουν να μπαίνει στα του οίκου τους. Κι όμως κανένας δεν αντιδρά, κανένας δεν κουνιέται, κανένας δεν παίρνει το «παιχνίδι» πάνω του. Όλοι περιμένουν από κάποιον άλλον να κάνει «παιχνίδι». Γιατί άραγε; Μήπως είναι κατάλοιπο της εποχής του «μη μιλάς παιδί μου, άσε να βγάλει άλλος το φίδι από την τρύπα»; Μήπως η αναλγησία έχει γίνει τρόπος ζωής; Μήπως τελικά το βόλεμα χρόνων είναι τελικά η μαστούρα που κάνει έναν λαό να μην υπολογίζει ούτε το μέλλον των παιδιών του; Τι μπορεί να συμβαίνει κι ένας ολόκληρος λαός περιμένει από κάποιον άλλον να του λύσει το οποιοδήποτε πρόβλημα;

Δεν το χωρά ανθρώπου νους να του τα παίρνουν όλα κι αυτός να περιμένει, να τον μειώνουν, να τον υβρίζουν και να τον λοιδωρούν, κι αυτός να περιμένει κάποιον άλλον να φτιάξει τα πράγματα. Πού πήγε ο Ελληνάρας του «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ,ρε»; Που είναι ο τσαμπουκάς της διπλανής πόρτας που σου πετάει τα σκουπίδια στη μούρη; Τελικά ο τσαμπουκάς του Ελληνάρα φτάνει μόνο μέχρι εκεί και μέχρι την κάλπη όπου θα ξαναδώσει την εξουσία σ’ αυτούς που τον κατάντησαν Ελληνάρα. Άντε ρε Ελληνάρα μου, βγες επιτέλους από το καβούκι σου, τράβα και πες στη Μέρκελ και τους Σαρκοζίδες «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε»; Αν σου «πέφτει» μακρυά αυτό το σκυλολόϊ τράβα εδώ κοντά και πες στον βουλευτή σου «ρε, ξεφτιλιστίκαμε εκτός από το ξεβράκωμα που μας κάνετε μέσα». Δεν περνάνε πια και οι λεονταρισμοί των συντεχνιών και ομάδων γιατι το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι απλά η θέση και όχι η ζωή. Κατάλαβαν πως οι τσαμπουκάδες έφταναν μέχρι το γραφείο του εκάστοτε υπουργού κι εκεί τα έβρισκαν, αλλά άλλαξαν οι εποχές και η κάθε Μέρκελ που σε κυβερνά δεν τα σηκώνει αυτά.

Η δημοσιοϋπαλληλική αντίληψη των «αγώνων» εδώ και χρόνια έκαψαν και έκαμψαν το οποιοδήποτε φρόνημα ενός λαού που υπομένει καρτερικά τα πάντα και περιμένει από κάποιον άλλον τις λύσεις. Το θέμα δεν είναι να βγεις στους δρόμους, Ελληνάρα μου, αλλά να βγεις από την αντίληψη της δημοσιοϋπαλληλίας και του βολέματος, που 40 χρόνια σού έκαναν μαλθακό το μυαλό. Τα άλλα θα έρθουν από μόνα τους γιατί στο πίσω μέρος του μυαλού σου δεν θα έχεις την βόλεψη και την στήριξη του κομματικού σου μέντορα.

(Βγ)’Ιτε παίδες Ελλήνων….επιτέλους από την αντίληψη που σας κρατάει αιχμάλωτους και δώστε μόνοι σας τις λύσεις ανακτώντας την πουλημένη αξιοπρέπεια σας. ΠΗΓΗ