Η παράδοση της Εθνικής μας κυριαρχίας

Τον Μάϊο του 2010 η Ελληνική Δημοκρατία (ως Δανειολήπτης) και η Τράπεζα της Ελλάδος (ως Αντιπρόσωπος της Ελληνικής Δημοκρατίας) υπογράφουν (;) τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης, στην οποία προβλέπεται ότι ο Δανειολήπτης (ΜΟΝΟ η Ελληνική Δημοκρατία δηλαδή) παραιτείται “αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία … ” κλπ

Στις 21 Ιουλίου 2010, με το ΦΕΚ Α 119 (Νόμος 3864), ιδρύεται το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), με σκοπό “… τη διατήρηση της σταθερότητας του Ελληνικού τραπεζικού συστήματος …” αλλά και ” … συμπεριλαμβανομένων των θυγατρικών των αλλοδαπών τραπεζών …” με αρχικό κεφάλαιο 10.000.000.000 €, και διάρκεια ισχύος μέχρι την 30η Ιουνίου 2017 (!) 

Στο ίδιο ΦΕΚ καθορίζεται και το ποια θεωρείται ότι είναι η περιουσία του Ταμείου, καθώς και το ότι, αν και χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου με χρήματα που προέρχονται από τον EFSF,μέσω του Ελληνικού Δημοσίου, το Ταμείο ΔΕΝ αποτελεί Πρόσωπο Δημοσίου αλλά … Ιδιωτικού Δικαίου.

Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2012, με το ΦΕΚ Α 180 (Νόμος 4079), το ΤΧΣ “προικίζεται” με άλλα … 40.000.000.000 € και το κεφάλαιό του πλέον να ανέρχεται στα 50.000.000.000 €,

ενώ στα περιουσιακά του στοιχεία προστίθενται πλέον ” … τα προϊόντα της εκκαθάρισης των πιστωτικών ιδρυμάτων …” !!

Στις 14 Φεβρουαρίου του 2012, εκδίδεται το ΦΕΚ 28 Α, το οποίο ενσωματώνει την 2η δανειακή σύμβαση, όπου πλέον η Τράπεζα της Ελλάδος εμφανίζεται, όχι απλά ως αντιπρόσωπος της Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά ως η ΙΔΙΑ να παραιτείται “… από οποιαδήποτε ασυλία … ” κλπ. Τα περιουσιακά στοιχεία της ΤτΕ δηλαδή, όπως (πχ) ο χρυσός της Ελλάδας, δεν προστατεύονται πλέον.

 

Το αξιοπερίεργο είναι ότι στο τέλος της παραγράφου, υπάρχει υποσημείωση η οποία αναφέρεται ότι ” τα ανωτέρω θα εφαρμόζονται με την επιφύλαξη του Αρ.57Α του Καταστατικού της ΤτΕ”. Το τι αναφέρει αυτό το άρθρο, μπορείτε να το δείτε πιο κάτω. Το γιατί όμως το Καταστατικό της Τράπεζας είναι ισχυρότερο από την παραίτηση “… οποιασδήποτε ασυλίας” ακόμη και του Ελληνικού Κράτους, είναι θέμα όσων γνωρίζουν πολύ καλύτερα νομικά από εμένα για να το εξηγήσουν.

 

Και έτσι ερχόμαστε στο “σήμερα”. Στις 12 Δεκεμβρίου του 2012, εκδίδεται το ΦΕΚ 240 Α, στο οποίο περιλαμβάνεται η 3η δανειακή σύμβαση στην οποία, φυσικά, υπάρχει και πάλι ο όρος περί παραίτησης της ασυλίας της χώρας και της ΤτΕ, μόνο που αυτή τη φορά προστίθεται και το ΤΧΣ, ο οργανισμός δηλαδή που συστάθηκε ως ΝΠΙΔ, από το Ελληνικό Δημόσιο, με χρήματα του EFSF, με σκοπό τη χρηματοδότηση (ανακεφαλαιοποίηση) των ελληνικών, αλλά και των θυγατρικών των αλλοδαπών, τραπεζών.

Και τα ερωτήματα πλέον προκύπτουν αμείλικτα :

α) αποτελούν ή όχι αυτά τα άρθρα, πλήρη παράδοση κάθε ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, μέσω

τόσο της ΤτΕ αλλά και του ΤΧΣ το οποίο ανακεφαλαιοποιεί της Ελληνικές τράπεζες, στους δανειστές μας ;

β) αποτελούν ή όχι αυτά τα άρθρα, πλήρη εκχώρηση, με βάση το Αγγλικό Δίκαιο, της Εθνικής μας Κυριαρχίας, εν είδει αποικίας, στους κάθε λογής δανειστές μας ;

γ) αποτελούν ή όχι αυτά τα άρθρα διεθνείς -εντέλει- συμβάσεις, οι οποίες θα έπρεπε (και πρέπει) να κυρωθούν στη Βουλή με την πλειοψηφία των 3/5 (180) της ολομέλειας ;

δ) πώς είναι δυνατόν, Έλληνες βουλευτές, γνωρίζοντας αυτούς τους όρους, να θέτουν την υπογραφή τους κάτω από τέτοια κείμενα;

ε) πώς είναι δυνατόν να ακούμε ακόμη για “σκληρές” διαπραγματεύσεις, όταν αυτά τα άρθρα υπάρχουν ακόμη σε αυτές τις συμβάσεις;

http://georgetsakiris.blogspot.gr/2012/12/blog-post_8331.html